Andre Oldman

Trzy opowiadania: "Dary Zingarczyków" "Fatalne Ucho" "Wężowy Kamień" W pierwszym 28letni Conan zbiera ekipę i jedzie do Khitaju zobaczyć co tam jest i nakraść ile sie da. Samego Conana jest bardzo mało w tej historii, która jest prowadzona 3 wątkami. Pierwszy jest o wyprawie poselstwa księcia Zingary do Khitaju, drugi o Imperatorze i głównym magu Khitaju i ostatni o Conanie - wątki są prowadzone na przemian, nie ma ani jednego opisu walki z Conanem ani jakiegokolwiek opisu walki czy bitwy w ogóle. To samo tyczy się drugiego opowiadania, którego akcja toczy się w Zamorze i opisuje losy Conana i dwóch innych złodziei oraz fach złodziejski nie przy pomocy miecza czy magii, ale sprytu, rozumu i cwaniactwa. Jest to ewenement jeśli chodzi o historie z Conanem, czyli brak jakiejkolwiek jatki, Conan stanowi tu raczej dodatek lub jedną z wielu postaci, ale nie wpływa to na jakość, która jest co najmniej dobra. Ta książka to jeden z lepszych posthowardowskich pastiszów z Conanem, napisana przez bezimiennych rosyjskojęzycznych autorów. Na największy plus , działa tu krótkość i zwięzłość, które nie są rozwlekane na siłę na ileś tam stron czy książek/tomów, bo autor ma kontrakt z wydawnictwem i musi tyle i tyle napisać, tutaj są konkretne klasyczne opwiadania fantasy, które z łatwością i przyjemnością się połyka.