Polski publicysta i pisarz historyczny. Urodził się na Podlasiu.
W czasie II wojny światowej działał w AK. Uczestnik powstania warszawskiego (pseudonim powstańczy „Śmigły”).
Autor sporej ilości publikacji dotyczących historii XX w., w tym także wydanych w formie książkowej.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi
Franciszek Bernaś żył 86 lat.
Wybrane publikacje: „Gabriel Narutowicz” (Iskry, 1979),„Mordercy z Wilhelmstrasse” (KiW, 1982),„Czarne koszule w Tiranie” (Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984),„Mściciele” (Wydawnictwo Alfa, 1988),„Śmierć w Tokio. Z dziejów terroryzmu politycznego” (Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1989).
Żona: Julitta Mikulska (do 16.05.2015, jego śmierć).
Bardzo wartościowa książka.Dla miłośników historii(II wojna światowa),pozycja,wydaje mi się,obowiązkowa.Książka,przedstawia kulisy zamachów na dygnitarzy Hitlerowskich.Rainharda Heydricha,wykonany przez podziemie Czeskie,Franza Kutschere,Polskie podziemie zbrojne i Ericha Kocha,wykonany przez partyzantkę Białoruską.Polecam.
Koministyczne dziełko, jak każde wydane przed 89'. Mimo wszystko popieram działania Eligiusza Niewiadomskiego oraz działania Endecji. Bardzo mnie irytowało użycie przez autora słów "Chjena".
Wydaje mi się, że PRL odcisnął się mocno na tym opracowaniu wraz z podejściem do socjalizmu, Marksa.
W pewnym momencie autor zamiast pisać "Rosja" to pisał ZSSR (może mając na myśli czerwoną Rosję).
Życiorys Gabriela Narutowicza to życiorys wielkiego Polaka. Żałuję, że jednak Eligiusz nie wypełnił swojego obowiązku wobec Piłsudskiego, który sprzymierzył się z bolszewikami tj. czerwoną Rosją. Taki też był jego zamiar w 1922 roku. Był to przyjaciel Witkiewicza.