Catherine Sanderson

Ja... nie wiem co mam napisać. Pierwsze wrażenie, gdy zobaczyłam tę książkę to "O jeju! Jaka śliczna okładka". Następnie przeczytałam tytuł i pomyślałam "Pewnie będzie o jakiejś dziewczynce z Anglii". Nic bardziej mylnego!! Dziewczynka się pojawia, to prawda, ale Angielką jest tylko w połowie. Jednak to nie o niej ta powieść, tylko o jej mamie. W skrócie chodzi o to: Jest kobieta, która wyjechała do Francji, bo od zawsze o tym marzyła. Tam poznaje mężczyznę, do samego końca nie wiadomo jak ma imię. Potem rodzi im się córeczka, również anonimowa. Jednak mężczyzna nie chce się żenić. Po paru latach kobieta czuje się nieszczęśliwa w związku i zakłada bloga. Tam pisze wszystkie swoje przeżycia, niektóre ubarwiając inne pomijając. Przez internet poznaje Jamesa. Zakochują się, jest oh i ah, wspaniale. Ojciec dziecka jest zmuszony się wyprowadzić. Gdy główna bohaterka jest przeszczęśliwa jej nowy kochanek oznajmia, że on tak nie potrafi, sratatata, no po prostu facet boi się angażować. Kobieta jest zrozpaczona, żali się byłemu narzeczonemu. Na koniec nie wiadomo jak potoczą się dalsze losy głównej bohaterki, ale skrycie mam nadzieję, że wróci do narzeczonego po wyjaśnieniu wcześniejszych kontrowersji. No i tyle. Niby wydaje się głupia, ale książka jest fajna. Co prawda na początku niewiele się dzieję, ale z czasem akcja się rozkręca. Ja od początku nie lubiłam Jamesa i chciałam by się rozstali. Tak się ucieszyłam gdy to się wreszcie stało,że nie mogłam na niczym się skupić, nawet na dalszym czytaniu. Od początku wydawał się być dziwny. Dużo sympatyczniej natomiast przedstawiony był Pan Żabojad, to jest narzeczony, dlatego życzę im jak najlepiej.