Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W swojej twórczości Jadwiga Barbara Górkiewiczowa utrwaliła na zawsze swoją małą ojczyznę, ukochane Beskidy, Mucharz. Dodałam "Spłowiałe lata" , bo chciałabym utrwalić jakoś jej twórczość, zapomnianą trochę i niedocenianą w natłoku wciąż ukazujących się nowych powieści i popularnonaukowych opracowań idealizujących okres międzywojenny i deprecjonujących czasy PRL. Ponieważ jestem chłopem z dziada pradziada i jeszcze babą na dodatek, to tematyka wiejska jest mi szczególnie bliska. Obraz wsi w tym cyklu powieściowym nie jest lukrowany. Nędza, głód, zabobony, brud, pijaństwo - są wstrząsające i przytłaczające. Ale jest też miłość, przyjaźń, dążenia do poprawy losu, sąsiedzka życzliwość, dobroć i to, co zna każdy, kto wychowywał się na wsi: poczucie przynależności do pewnej grupy i określonego miejsca, do małej ojczyzny. O losach Mateusza, jego bliskich, życiu wiejskiej gromady, chociaż to tak już odległe w czasie , wciąż czyta się z zainteresowaniem. Jest to kawał naszej historii, nawet jeśli nie jest chwalebna, a ludzie - no cóż, realia się zmieniły, ale problemy wciąż te same.