Karl Jaspers

Historia filozofii, to historia nawiązań, kontynuacji i przewrotów. Ale przewroty, takie jak słynny kantowski, są także kontynuacją i nawiązaniem. Tak więc każda nowa filozofia, rozlicza się z poprzedzającą i nijako wchłania, a może raczej jest wchłaniana przez całą historię filozofii, od czasów Talesa, do Teraz. Dlatego tak ciężko jest uprawiać prawdziwą filozofię, zwłaszcza dzisiaj kiedy filozof nie tylko musi unieść całą tradycję filozoficzną, ale też musi korespondować bezbłędnie z nauką, której zbiór rozrasta się w postępie geometrycznym. Jaspersowi jako być może jednemu z ostatnich to wszytko się udaje. Być może, nie tylko dlatego, że miał genialny umysł, ale dlatego, że pisał nie tylko o człowieku ale tez z głęboko ludzkiej perspektywy. Z tej książki pewnie, można by napisać doktorat ale przecież nie o to tu chodzi. Osobiście jestem głęboko przekonany, że usystematyzowana myśl, zawarta w tym dziele, stanowi jedną z najdoskonalszych do jakich człowiek kiedykolwiek w całej swojej historii był zdolny. Można się z tym oczywiście nie zgadzać, można krytykować ale największa twórczość ma właśnie to do siebie, że nawet bezlitośnie ją krytykując zyskujemy na zawsze.