Ewa Trojnar

Najlepsza pozycja na rynku dotycząca Malezji. Nie dlatego jednak, że powala warsztatem naukowym czy stylem, ale po prostu jest jedyną po ten temat sięgającą. Autorzy serwują nam raczej wciągającą ekspresową wycieczkę przez historię Malezji, od czasów najdawniejszych do współczesności. Książka ma znośne tempo, które jednak siada przy szczegółowych opisach rozgrywek wewnątrzpartyjnych. Wynika to pewnie też z tego, że całość życia publicznego jest w tym kraju w rękach jednej partii (tzw. Przymierza),stąd potrzeba wgryzienia się w jej strukturę. Niemniej - kazuistyczne opisy konceptów politycznych każdej frakcji i ich walka o władzę przysparzają o sen. Wadził mi także brak skupienia się na kwestiach kulturowych czy obyczajowych czy szybkie prześlizgnięcie się po czasach kolonialnych. Całość jest jednak kopalnią wiedzy o tym ciekawym kraju i stanowić może świetną wyprawkę dla osób, które planują się tam wybrać. No i nie sposób nie wspomnieć o okładce! Gdyby ktoś ogłosił kiedyś konkurs na najbardziej odpychającą oprawę książki to ta z „Malezji” wygrałaby w cuglach. Ledwo widoczne zdjęcia wpasowane w chyba najnudniejszy fragment książki (o problemach jednego z kolejnych, zresztą mało istotnego, premiera Malezji),a wszystko to umieszczone pod mieniącą się kolorami tęczy winietą. Tak, ta okładka to estetyczna zbrodnia. Książka jest więc trochę jak durian: na zewnątrz egzotyczna, w środku do przełknięcia. Z braku laku może nawet smakować.