Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawdę mówiąc spodziewałem się czegoś lepszego. Książka nieźle oddaje sposób myślenia (i postrzegania rzeczywistości) zarówno ludzi ze służb, jak i zwyczajnego radzieckiego ludu. Tutaj na odnotowanie zasługują następujące fragmenty: o pogardzie Rusłana dla psów "pozaobozowych" (s. 19-20),o tym, że "skoro ukarali, to musiał być powód" (s.54-55),o tym, że "lepsza nadgorliwość niż niedostateczna gorliwość" (s. 102) i o donoszeniu przez człowieka na własną rodzinę (s. 182). Z drugiej jednak strony nie wywołała jakichś poważniejszych emocji, a do najlepszej - moim zdaniem - analizy sposobu myślenia homo sovieticusa, czyli "Czasów second-hand" S. Aleksijewicz, jednak sporo brakuje. Być może jednak to kwestia tego, że w latach sześćdziesiątych w ZSRR - mimo pewnej odwilży - można było pisać tylko w taki sposób.