Romano Guardini

Duszpasterz i teolog, był zarazem świetnym pisarzem, artystą słowa. Jego książki, wystąpienie i artykuły, w których za radą Maksa Schellera podejmował szeroki dialog ze światem współczesnym, tworzyły atmosferę aggiornamento. Dialog i napięcie między przeciwieństwami przyjął jako podstawę swojego myślenia i komentowania rzeczywistości.

Niewielu jednak wie, że Guardini żył istotnie na krawędzi sprzeczności. Doświadczając głębokich stanów depresyjnych na zmianę z euforycznymi, potrafił, patrząc przez pryzmat Kierkegaarda, zdobyć się na dystans myśliciela wobec własnych przeżyć. Podjął próbę odnalezienia sensu tej biegunowości, odwołując się do najgłębszej struktury istnienia człowieka – do ludzkiego ducha.