Maria Nowicka

Bardzo ciekawa książka omawiająca w sposób przekrojowy historię malarstwa antycznego z grecko-rzymskiego kręgu kulturowego. Autorka omawia temat bardzo szeroko - od narzędzi stosowanych przez dawnych artystów, style artystyczne i tematykę prac, a wszystko to z uwzględnieniem malarstwa sztalugowego, ściennego i wazowego, dekoracji komór grobowych, polichromii posągów itd. Mogę jedynie żałować, że książka jest tak krótka (ok 200 stron). Jak na zakres tematyczny, który poruszono w książce, to zdecydowanie za mało. Temat, który mnie interesował najbardziej, a więc rzymskie freski i ich symbolika, został potraktowany bardzo pobieżnie, ledwie "liźnięty". Charakter pracy aż się prosił o szerszy materiał ilustracyjny. Choć niektóre omawiane dzieła są opatrzone fotografiami (w większości niestety czarno-białymi) co chwilę musiałem sięgać do Internetu, aby wyszukać zdjęcia opisywanych przez autorkę waz czy fresków. Książka ta uświadamia jednak pewną ciekawą rzecz: otóż nasza epoka, w której cenimy wielkie dzieła mistrzów jak Rafael, Boticelli, Rubens czy Michał Anioł, wcale nie jest wyjątkowa. Antyk też miał swoich mistrzów, których sława wcale nie była mniejsza od malarzy epoki renesansu czy baroku, a których dzieła już w czasach Rzymian były zabytkami liczącymi po kilkaset lat. Warto poznać te wielkie nazwiska tamtej epoki - Apellesa, Polignota czy Nikiasza. Ich obrazy były nie mniej cenne niż arcydzieła Picassa. Były tak znane, że powielano je - w mniej lub bardziej udany sposób, mniej lub bardziej wiernie - na ścianach domów, na podłogowych mozaikach czy na wazach, niczym współcześnie "słoneczniki" van Gogha. I choć żaden z nich nie przetrwał do naszych czasów - ich piękno możemy podziwiać pośrednio: właśnie poprzez kopie uwiecznione na ścianach i posadzkach domów np. w Pompejach. Skoro nawet wtórna twórczość drugorzędnych artystów w prowincjonalnych Pompejach wzbudza w nas tak wielki zachwyt, jak piękne musiały być oryginały?