Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rok 2023 zaczęłam od wyczytywania trupów z półki. Kolejnym na którego padło jest seria “Kroniki portowe”, które posłużyły do stworzenia serialu Chesapeake Shores. W Polsce wydano tylko 3 tomy, a pierwszym z nich jest “Smak marzeń”. Mick O’Brien zaprojektował i zbudował Chesapeake Shores z myślę, że stworzy idealne miejsce dla siebie i swojej rodziny. Jednak jego życie oraz życie jego rodziny nie potoczyło się tak jak chciał. Trójka jego dzieci: Abby, Bree oraz Kevin uciekła z rodzinnego miasta. Teraz jednak po latach wracają, aby uporać się z przeszłością oraz odbudować nadwątlone rodzinne więzi. Pierwszy tom opowiada o najstarszej córce Micka - Abby. Wzięta finansistka z Wall Street nie ma czasu na lizanie ran po nieudanym małżeństwie. Ledwo starcza jej czasu na spędzanie czasu z córeczkami - Caitlyn oraz Carrie. Jednak, gdy najmłodsza z całego jej rodzeństwa - Jess - dzwoni do niej z prośbą o pomoc postanawia wrócić od razu do domu i miasta z którym wiąże się wiele przykrych wspomnień. Po przeczytaniu opisu z tyłu książki od razu wiedziałam czego się spodziewać po tej książce. Na dodatek jej gabaryty również nie wskazywały na zbyt zagmatwaną historię miłosną. Nie pomyliłam się. Abby początkowo pokazywana jest jako ambitna finansistka z Wall Street i że to ona ponosi całą odpowiedzialność za swoje nieudane małżeństwo. Dopiero w trakcie czytania dowiadujemy się jakim mężczyzną jest jej były mąż. Niestety nie dostajemy od autorki szansy na przekonanie się o tym samemu, ponieważ od początku rodzina Abby przekonuje ją, że to nie tylko jej wina, że jej małżeństwo nie przetrwało. Wiecie - to wiadomo w związku zawsze winne są dwie strony (i nie, nie są to żona i teściowa). Nie podobało mi się jednak to w jaki sposób dostaliśmy ocenę Wessa. Brak konkretnych sytuacji, tylko ogólniki. Gdzieś pod koniec dopiero dwie sytuacje, w których potwierdza się to, co mówiła cała rodzina Abby, ale kryzysy zostały bardzo szybko rozwiązane. Nie lubię, gdy autor traktuje mnie jak kogoś komu trzeba wszystko podstawić pod nos. Pomijając to co napisałam, to jest to całkiem przyjemna powieść, w której motywem przewodnim jest rodzina i to jak ona jest istotna. Myślę, że gdyby autorka zdecydowanie bardziej rozwinęła związek Abby i jej byłego męża - książka zyskałaby zdecydowanie bardziej. Brakowało mi tego, żeby uchwyciła moje emocje. Podobało mi się to, że czyta się lekko i przyjemnie, bo styl autorki jest bardzo miły i nie męczy czytelnika, ale też nie angażuje w historię - podając nam wszystko na tacy. Z racji tego, że książkę czyta się tak sprawnie, a w Polsce wydano tylko 3 tomy to kolejne postanowiłam spróbować przeczytać po angielsku dla praktyki - w sumie to jestem też trochę ciekawa jak potoczą się losy dalszej rodziny O’Brienów. Nie oceniam tej książki wysoko, ale dość dobrze się przy niej bawiłam, a to ostatnio podczas czytania dla mnie najważniejsze.