Lucy O'Brien

Niedługo na rynku ukaże się nowa biografia Madonny co przypomniało mi, że mam na półce inną jej biografię, napisaną w 2007 roku. Tę nową będę chciał przeczytać, uznałem, że jest to dobry moment by przeczytać tę zaległą. Lubię Madonnę. Nie jestem jakimś ogromnym i oddanym fanem ale lubię czasem jej posłuchać. Ale uważam, że jest średnią piosenkarką ze średnim talentem wokalnym. Długo się zastanawiałem jak określić i opisać jej wokal ale idealnie zrobił to jeden z rozmówców z którymi rozmawiała autorka „Grzesznej Madonny” więc pozwolę sobie to zacytować – „Oczywiście, z technicznego punktu widzenia wielu ludzi śpiewa lepiej od niej. Madonna potrafi jednak podchwycić piosenkę i zaprezentować ją w przyciągający uwagę, a zarazem przystępny sposób. Potrafi znakomicie odwrócić swe wokalne ograniczenia na własną korzyść. Jest dobrym interpretatorem i niczego przesadnie nie upiększa”. W pełni się z tym zgadzam. Dodam od siebie jeszcze to, że zawsze miała nosa do producentów muzycznych, autorów tekstów i całego ogólnie zwanego muzycznego zaplecza technicznego. Jestem też zdania, że to ważna postać w popkulturze i chociaż po płycie „Hard Candy” nie osiągnęła niczego wartego uwagi to do tego czasu to ona dyktowała trendy, była wzorem dla całej rzeszy twórców wszelakich i dyktowała warunki w muzyce pop. Osiągnęła wiele, od zawsze była świadomą mistrzynią autokreacji i autoreklamy, szokowała wielu, zachwycała wielu więcej. Była mistrzynią skandali ale też spektakularnych metamorfoz. Podnosiła poprzeczkę muzykom pop niejednokrotnie, kosiła nagrody, zarabiała krocie na fantastycznie zorganizowanych trasach koncertowych. Była koszmarną aktorką (z kilkoma wyjątkami jak „Rozpaczliwie poszukując Susan” czy „Evita”),zaskakiwała jako autorka książek dla dzieci ale też zaskakiwała wydając album o seksie i erotyce. Śpiewała piękne i nastrojowe ballady ale potrafiła też zaskoczyć zmysłową i przesyconą erotyzmem „Justify my love”, żywiołowym „Vogue” czy musicalowymi standardami jak w „Evicie” (nawiasem mówiąc to był jej najlepszy wokalnie moment przez intensywne nauki śpiewania jakie pobierała do tego filmu). Szargała świętości, igrała z opinią publiczną, była bezwzględna w interesach, zaborcza w relacjach międzyludzkich, piekielnie inteligentna a jednocześnie okazywała jawną pogardę ludziom, których uważała za gorszych od siebie. Brzmi jak ktoś idealny do tego żeby napisać o nim ciekawą biografię? Owszem. Szkoda, że autorka na tym wyłożyła się kompletnie i poległa. To jest po prostu bardzo nudna i jałowa biografia. Żeby o kimś tak interesującym napisać w tak koszmarnie bezbarwny sposób to aż po prostu wierzyć się nie chce. Lucy O’Brien okazała się znakomitą reasercherką ale kiepską autorką. Do tej kupki nieszczęść dodać trzeba naprawdę kiepską okładkę i koszmarny polski przekład pełen błędów i literówek. Bardzo nie polecam, nie warto.