Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Solidne, ciekawe opowiadania z kategorii dłuższych, ale są i krótsze. Już pierwsze w tomiku czyta się jak najlepszego Hamiltona w „Dysfunkcji rzeczywistości” (pomijając Anioła z łańcuchami i mieczem). Kolejne trzymają poziom, nie zanudzają, opowiadają ciekawe koncepty. Pośród nich szczególnie udanie wypada króciak o rodzinie zrodzonej ze sprzedanych praw do... (co to jest DNAiks?) i historia fortelu w klimacie opowiadania „Powód" Asimova, tylko odwrócona (nie wyjść z, a wejść do miejsca zamkniętego nie mając klucza). Doceniam też przekorę i sarkazm narracji światłego obcego w pierwszym z krótkich opowiadań. Czule to i litościwe wyznanie pojmanemu nieszczęśnikowi, że ziemia, zasoby, nauka i technologa jego rasy są cenne, ale ona jest potrzebna już nie jest. Żeby nie było, jest i nieco dziegciu. Nie kupiłem opowiadania o honornym synu-ojcu, bo jakkolwiek rozumiem cywilizacyjną organizację polegającą na honorze i szacunku, to jest to tylko jakiś szafarz chyba. Technologicznie mamy tu zaawansowanie tak wysokie, że aż skręca (dajmy na to napęd skokowy do podróży międzygwiezdnych),gdy owe „zasady i wartości” są instrumentami tłumienia myślących niedoktrynalnie. Bohater został wtłoczony w tę maszynerię poprawności, ale bardzo-bardziej zależy my na odzyskaniu honoru czynem szalonym i rzecz jasna niehonornym, idącym w poprzek szacunkowi, którego się od niego oczekuje. Za obrzydliwe swoją puentą mam natomiast drugie w kolejności z opowiadań. To za splugawienie idei równościowych i ekologicznych przez opisywanie ich sensowne, ale z ćmiącym w głębi zbrodniczym w swej istocie zamiarze wypaczenia cywilizacyjnej idei pamięci o przodkach sprowadzonej do haseł ideologii, która pracą czyniła wolnymi. Ohyda. Interesująca, acz banalna w swoim zakończeniu jest natomiast alt-przyszła Europa ze skarlałym ogryzkiem Unii Europejskiej, co to ją i innych pogonił wojujący islamizm. Chiński syndrom przepalił się w tej rzeczywistości do serca cywilizacji zachodniej i bez żadnej krępacji trzyma ten cały bajzel w jako-takiej równowadze przycinając raz-po-raz atomem agresywnych wyznawców Wielkiego Boga. Jeśli miało to być jakieś (choćby dalekie) echo Wielkiego Brata malowanego na źółto, to wyszło raczej triadowo. Kompletnie nie czaję ostatniej w kolejności historii pat-mil (patriotyzm przez zmilitaryzowanie wszystkiego). Dalibóg nie wiem, co Autor chciał tu czytelnikowi powiedzieć. Zmilitaryzowanie i spatriotycznienie, wszyscy czujni, wszyscy zaimpregnowani na sztywno porządkiem i honorem (jak infantylne, lukrowane opowieści o II RP). Nie jest źle, jak na produkt członka Klubu Tfurców. Dobry warsztat literacki, dobry styl, czyta się. Mogło być jednak lepiej niż ******.