Álvaro Mutis

We wstępnym słowie “Do czytelnika” widnieje fragment, który w jednym zdaniu najtrafniej jak tylko to możliwe opisuje głównego bohatera i jednocześnie narratora książki: „(…) przeszłość i przyszłość nigdy nie miały wpływu na stan ducha naszego bohatera”. Wachtowy Maqroll, bo tak brzmi jego imię, sprawia wrażanie zaabsorbowanego wciąż jedną myślą: jak umilić teraźniejszość, wykorzystując dary losu. To pewnie sprawia, że gdy jego ścieżka przecina się ponownie ze ścieżką Ilony – tytułowej bohaterki, prowadzącej beztroskie życie z dnia na dzień, jednak odrobinę bardziej roztropnej – postanawiają połączyć swoje siły i iść dalej razem. W rezultacie okazuje się być to dobrą decyzją, gdyż mimo iż ich związek oparty jest głównie na namiętnym romansie (swoją drogą ważnym elemencie książki, świetnie wkomponowanym w gorącą atmosferę Panamy) udaje im się wspólnie wybrnąć z niejednych tarapatów. Sprawia to, iż czytając książkę, z każdą następną stroną coraz bardziej zazdrości się bohaterom niefrasobliwości ich egzystencji, pogody ducha i umiejętności życia bez stresu. Jednak problemów nie brakuje, a powieści daleko do sielankowych klimatów – losy bohaterów splatają się w niejednym punkcie globu, za każdym jednak razem w smugach deszczu przeciwności losu. Nadaje to powieści nieco gorzkiej atmosfery, którą potęgują wszechobecne wraki statków i długie morskie żeglugi. Mimo to, w połączeniu z tajemniczym i zagadkowym klimatem, fabułą jak gdyby nieco wyrwaną z kontekstu i nie do końca zrozumiałą, a także żonglowaniem wątkami przez autora powieść staje się wciągająca i pochłania się ją jednym tchem, z niecierpliwością czekając na zakończenie. Napięcie nasila pojawienie się w końcowej części kolejnej, niezwykle intrygującej bohaterki – Larysy, żyjącej w fascynującym świecie zaburzonych emocji. W zetknięciu z dziwnym domem schadzek, który stanowi punkt łączący wszystkich bohaterów, opowieść wydaje się być zwariowanym, nocnym koszmarem. Będąc opowiadaniem o ludziach i statkach, a jednocześnie potężnym upadku i schyłku kruchego życia ludzkiego na tle miłości, powieść „Ilona przychodzi z deszczem” staje się historią ponadprzeciętnie zajmującą i z pewnością jedyną w swoim rodzaju. Wyśmienicie przedstawiona jest również towarzysząca bohaterom sceneria Panamy – gęsta, upalna zieleń i parna atmosfera, nasiąknięta wilgotnym deszczem. W książce występuje również polski wątek, który może stanowić dodatkową zachętę do sięgnięcia po tę lekturę. Polecam, szczególnie dla czytelników lubiących nieszablonowe rozwinięcia sytuacji…