Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Ostatnia karta rodu Neshov to ona, zarówno tu w gospodarstwie, jak i w biurze pogrzebowym." Właściwie to mniej więcej takiego zakończenia tej sagi się spodziewałam. Wyciszenia zdarzeń i emocji. Owszem jakieś zdarzenia są i nawet są emocje, ale to bardzo nikłe przypadki bez zbytniego znaczenia. Jakieś oczko w rajstopach Torunn, nienawykłej do noszenia ani spódnic, ani rajstop. Jakaś upalona haszem kościelna organistka po przejściach. Ośmiodniowe odwiedziny duńskiej rodziny w gospodarstwie tytułowej "Córki". No i ci nieszczęśni Polacy jedzący cebulę jak jabłka i jeżdżący po Norwegii na łysych oponach, których przywołała w swojej recenzji @Antytoksyna. Szczerze powiedziawszy, to mnie tylko rozśmieszyło, ponieważ, niestety dużo "mocniejsze" i dużo mniej powściągliwe epitety pod adresem naszych rodaków czytałam u wielu innych pisarzy zagranicznych. Nie jest to miłe, ale dobrze, że chociaż informacje Torunn, na temat Polaków i naszego kraju nie kończą się na stwierdzeniu, że po ulicach naszych miast biegają samopas białe niedźwiedzie 😁. Reasumując, dla mnie to wciąż fajnie czytająca się książka, chociaż nie najlepsza z całej serii.