Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak naprawdę Niemcy podczas II wojny światowej były o krok od skonstruowania bomby atomowej. Nie udało im się to między innymi dlatego, że Anglicy wysadzili ich fabrykę ciężkiej wody. A co to ciężka woda? O tym za chwilę. Wszystko zaczęło się od tego, że dwoje niemieckich uczonych Lisa Meitner i Otto Hahn odkryli, ze gdy bombardować jądro uranu (pierwiastek promieniotwórczy, metal) wolnymi neutronami to można to jądro rozszczepić przy okazji uwalniając energię. Rozszczepione jądro uwalnia kolejne neutrony, które rozszczepiają kolejne jądra i tak dalej- dochodzi do reakcji łańcuchowej. Problem w tym, że w naturalnych warunkach neutrony są zbyt szybkie i nie da się za ich pomocą rozszczepić jąder. Szukano więc czynnika, który by spowolnił neutrony i tak odkryto ciężką wodę. Ciężka woda czyli D2O to cząsteczka wody zawierająca izotop wodoru deuter. Izotop to jak wiadomo odmiana tego samego pierwiastka różniąca się liczbą neutronów w jądrze. Tak więc deuter ma ich 2 razy więcej niż zwykły wodór. W średniej wielkości basenie znajduje się około szklanki ciężkiej wody, oczywiście równomiernie rozmieszczonej. W fabrykach ciężkiej wody robiono nic innego jak oddzielano ciężką wodę od zwykłej. Niemcy posiadały taką fabrykę w okupowanej Norwegii w miejscowości Vemork. Pierwsza wyprawa aliantów w celu wysadzenia fabryki (aby uniemożliwić Niemcom konstrukcję bomby atomowej) zakończyła się niepowodzeniem. Komandosów wyłapano i powystrzelano. Jednak już druga wyprawa zakończyła się sukcesem- fabrykę wysadzono. Tak więc opóźniło to pracę nad bombą atomową i okazję wykorzystali Amerykanie. Jak widać na przykładzie Hiroszimy i Nagasaki dopięli swego. A jak działa bomba atomowa? Tego dokładnie nie wiem ale wystarczy przytoczyć równanie Einsteina aby wyobrazić sobie jej działanie. No więc E=mc2 czyli energia równa się masie pomnożonej przez prędkość światła do kwadratu. Wiedząc, że masa bomby atomowej wynosiła zaledwie kilkadziesiąt gramów (!) a prędkość światła to 300 tys km/s, która podniesiona do kwadratu daje nam 90 miliardów km/s. Pamiętać należy także o tym , że w bombie atomowej na energię zamienia się około 1% masy. Kiedy więc pomnożymy 1% razy te kilkadziesiąt gramów przez 90 miliardów to otrzymujemy nieprawdopodobnie wielką energię rzędu TJ (teradżuli).Najczęściej jednak jej moc podaje się w kilotonach. Jeśli dobrze pamiętam to bomba zrzucona na Hiroszimę miała około kilkunastu kiloton. Można sobie tylko wyobrażać jak potężna była eksplozja bomby nad Hiroszimą. To tylko niewielki wycinek tej książki, która mówi o różnych zastosowaniach wzoru E=mc2 Einsteina. Jeżeli zachęca was to do czytania to oczywiście polecam. Jeżeli nie, to mam nadzieję, że za bardzo nie namieszałem i dowiedzieliście się czegoś z mojego wywodu:)