Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść Fritza Leibera zatytułowana Wędrowiec z całą pewnością zasługuje na miano klasyka literatury science-fiction. Powstała w 1964 roku i niemal od razu została doceniona przez krytykę. Rok później wywalczyła nagrodę Hugo. Dziś może nie robi już takiego wrażenia, ale nadal zaskakuje oryginalnymi pomysłami i niebanalnymi postaciami zaludniającymi jej karty. No i jest w niej kotka o słodkim imieniu Miau! Akcja toczy się w niedalekiej przyszłości. Radzieccy i amerykańscy naukowcy nadal rywalizują, kto pierwszy podbije kosmos, ale zwyczajni ludzie żyją własnym życiem. Jedni podróżują, inni się wałęsają, kolejni starają się zapracować na swoje utrzymanie. Nieoczekiwanie tuż obok Księżyca pojawia się olbrzymia, barwna planeta o gigantycznych rozmiarach. Nie dość, że swoją obecnością całkowicie zaburza liczne procesy zachodzące na Ziemi (chociażby pływy),to jeszcze okazuje się tworem sztucznym o bardzo nietypowych zamiarach. Wędrowiec długo przypomina powieść katastroficzną opowiedzianą z perspektywy pojedynczych osób, a nie skazanego na zagładę tłumu. Śledzimy losy kilkunastu niezwiązanych ze sobą postaci. Wśród nich jest amerykański kosmonauta przebywający w bazie księżycowej, jego dziewczyna wraz z przyjacielem nieco przypadkiem wpadający na spotkanie miłośników UFO, grupka zjaranych trawą nowojorczyków, sędziwy milioner z Florydy i jego zakręcona sąsiadka, załoga kutra przemytniczego gdzieś w Indochinach, samotny żeglarz próbujący przepłynąć Atlantyk… Ciekawe jest to, że świat przedstawiony przez Leibera rozwinął się w zupełnie innym kierunku niż rzeczywisty. Nie ma tu sieci internetowej i komórek ułatwiających komunikację, za to Mars wydaje się w zasięgu ręki, a Księżyc jest już de facto znany i zbadany. Losy świata potoczyły się w zupełnie innym kierunku. Bliższym człowiekowi, a nie nauce. Niektórych może to do powieści Leibera zrazić, podobnie jak koci wygląd mieszkańców Wędrowca, prostota psychologicznych wizerunków postaci oraz niezbyt szybkie tempo akcji. Z drugiej strony autor – mający na swoim koncie również i wiersze – nieraz sięga po bardzo poetyckie opisy. Akurat one zestarzały się najmniej. Więcej recenzji: https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/