Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak samo jak inne książki S. Kobielusa "Lapidarium christianum" to praca przybliżająca czytelnikowi pewien wycinek europejskiej kultury. Wcześniejsze tytuły podejmowały temat roślin, zwierząt czy np. motywu krzyża, z kolei tutaj najważniejsze są kamienie. Kobielus przedstawia, jak rozwijała się refleksja (przede wszystkim alegoryczna) na ich temat i jak ta refleksja wpływała na powstające w ciągu wieków dzieła sztuki. Obszerny zestaw ilustracyjny na końcu pracy bardzo piękny. W rozdziale pierwszym Autor pisze o kamieniach w Biblii. To bardzo ciekawy rozdział, bo pojawiają się takie "motywy kamienne", które nieraz uciekają uwagi czytelnika Pisma Świętego. Kto pamięta o kamieniach z dna Jordanu albo o pięciu kamieniach Dawida walczącego z Goliatem? Tutaj te wątki zostają omówione bardzo porządnie. Dalsza część (rozdziały II i III) to wyliczenie różnych kamieni i ich symboliki w ujęciu słownikowym. Stąd można się łatwo dowiedzieć, co o takim czy innym kamieniu myślał Pliniusz, a co Augustyn i pisarze średniowieczni. Ostatnim uwzględnionym autorem jest z nieznanych bliżej przyczyn poczciwy Benedykt Chmielowski, który niezbyt tam pasuje z racji chronologii. Rozdział IV ma dość dziwną konstrukcję i nie bardzo rozumiem, na jakiej zasadzie został wyróżniony. Wspomnę tylko, że zamykają go krótkie rozważania na temat tego, czy ornamenta Ecclesiae mają być wspaniałe, czy wręcz przeciwnie - ubogie. Jak widać, jest to temat wiecznie aktualny. Tomasz Babnis