Andrzej Werner

Opowiadania Tadeusza Borowskiego jako lektura szkolna zostawiła ogromne spustoszenie w moim jeszcze nieukształtowanym umyśle. Fragmenty czytane na lekcji to było coś naprawdę wstrząsającego. Z jednej strony sala pełna głupich i niedojrzałych dzieciaków (ja także oczywiście),a tu obrazy burzące idealny dziecięcy porządek. Mój pierwszy kontakt z literaturą obozową. Nie mogę powiedzieć, że mi się podobało, bo coś takiego nie może się podobać. Taka kategoria tutaj nie pasuje. Mój pierwszy krok do otwarcia umysłu na świadome nie pogodzenie się z przemocą i nienawiścią. Świadomość, że tak może wyglądać świat, kiedy ludziom w sercu zabraknie Boga.