Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie spodziewałam się, że można pisać książki podróżnicze o rodzinnym wyjeździe, podróżach utartym szlakiem, a do tego - co mi się nie podobało najbardziej - umieszczając w nich tyle europocentrycznych i, że tak powiem, euro-chrześcijańskich opinii (np. autorka nie kryje się z opinią, że według niej muzyka ludowa jest wywołującym migrenę piskiem - czego ktoś uznający siebie samego za podróżnika chyba raczej nie powinien pisać, a najlepiej w ogóle tak nie myśleć, bo to się trochę mija z celem). Niemniej jednak jest krótka, więc człowiek nie znający się na rzeczy może coś z niej wynieść i się przy tym specjalnie nie namęczyć.