Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Szerń i Szerer. Zima przed burzą" Feliks W. Kres 11 tom serii, która jest topowa, jeśli chodzi o polską fantastykę, wydany już niestety pośmiertnie, wzbudził we mnie nostalgię i uczucie pustki. Na wielu płaszczyznach nawiązuje do samego początku, czyli do "Północnej Granicy". To tam zaczyna się epicka przygoda w świecie pełnym trosk, brutalności, silnych i jednocześnie tragicznych jednostek, które chcą trwać, mimo że niekiedy zdaje się, że wszystko jest przeciwko nim. W tej odsłonie ponownie zabłyśnie stal i poleje się krew, a figury na planszy będą przesuwać władcze persony. Lecz nie dla każdego nastanie nowy dzień. Bowiem tego, co nadchodzi nie spodziewają się nawet najzacniejsi Mędrcy. Księga Całości to przede wszystkim rozległy świat, to różnorodny klimat, to potęga nawiązań, to skrupulatność militarna, to rozważania filozoficzne w fascynującym wydaniu. Siła tej serii i w dużej mierze tego tomu, to misternie wykonane sploty między postaciami, dzięki którym spina się ta historia. Czytelnik ma świadomość, że choć po drodze działo się wiele, to nic nie wydarzyło się na próżno. Cierpliwi zostaną nagrodzeni. Jednocześnie czuć, że jest jeszcze wiele do powiedzienia, a chociażby wątek Alerów ma potencjał i można z niego jeszcze sporo wycisnąć. Ogromny żal zasnuwa myśli i serce, że to już koniec i autor nie zdążył w pełni opowiedzieć nam swojego dzieła życia. Ja mam wciąż tyle pytań! Wspaniała to była lektura. Zakończenie cyklu pozostaje w rękach Arkadego Saulskiego, któremu ogromnie kibicuję i jestem pewna, że fani będą usatysfakcjonowani jego pracą. Mam swoją teorię, w jaki sposób mógłby zostać podany efekt końcowy i jestem niezmiernie ciekawa, czy moje przewidywania okażą się słuszne.