Piotr Bratkowski

Proza autobiograficzna najwyższych lotów, opowiadająca o świecie, którego nie ma, o pustce jaką pozostawia. Autor porusza tematy osobiste - trudne relacje z ojcem, podziw dla matki; wspomina dziadków, w szczególny sposób tych pochodzenia żydowskiego. Nie brak tu obsesji, nałogów, chorób, załamań psychicznych i rozczarowań. Są też dobre strony, wesołe anegdoty, ironiczne spostrzeżenia, ploteczki, ciekawostki. Całość składa się nie tylko na wspomnienie o kilku pokoleniach, wykracza poza sagę rodzinną, stając się obrazem historycznym epoki. Lwów, Wrocław, Kraków, Warszawa - przed, w czasie i po wojnie. Obraz niejednoznaczny, różnorodny, często niejasny, taki jakim była Polska wtedy. Świat Bratkowskiego to nie tylko więzy krwi, wspólne radości, ale również szereg niedomówień, niedopowiedzeń, przemilczeń, urywanych zdań, fragmentów wspomnień, z których próbuje złożyć obraz coraz bardziej odchodzący w przeszłość. Mądra, ważna książka, pokazująca jak bardzo nasze doświadczenia, wychowanie wpływa na kształt życia bez względu na ustrój; jak bardzo naśladujemy lub odcinamy się od rodziców. “Chciałem dowiedzieć się prawdy o wydarzeniach, o których rodzice i dziadkowie najpierw latami milczeli, a potem - niemiłosiernie kłamali.”