Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Virginia Woolf jest niewątpliwie osobą, która na temat chorowania ma pełne prawo do wypowiedzi. Dużą część swojego życia spędziła leżąc chora w łóżku, czego nie znosiła. Choroba była zawsze dla niej czymś bardzo przygnębiającym, co wyssysało z niej zapał do aktywnej pracy. W książce tej widzimy, jak bardzoe starała się zrobić z niej pożytek - opisać, zrozumieć, zaakceptować. 'O chorowaniu" to krótki esej, który rozczarowuje swoją objętością. Czytelnik może odczuć pewien niedosyt, gdyż na ponad czterdziestu stronach autorka bardzo trafnie opisuje, a jednak nie do końca wyczerpuje temat. Jest jeszcze wiele miejsca na własne przemyślenia czy kilka pobocznych wątków. Całość jednak jest bardzo zwarta i precyzyjnie pomyślana, jak zresztą zawsze u Virginii Woolf. Była to pisarka, które niezmiernie przejmowała się swoimi dziełami i starała się zawsze doprowadzić je do perfekcji. To również widać po tym eseju. Szczególnie interesującym tematem, nad którym Woolf się zastanawia, to pytanie dlaczego nie powstały dzieła poświęcone chorobie. Jest to niewątpliwie bardzo zastanawiające. Choroba jest elementem naszego życia, który, w mniejszy lub większym stopniu, ale zasze nam towarzyszy. Częściej jednak skupiamy się na innych tematach, choć jak twierdzi Woolf, chorowanie mogłoby z powodzeniem stać się tak popularnym tematem, jakim na przykład jest miłość. Pozycja skłania do wielu refleksji, do zgłębiania i szukania odpowiedzi na trafnie postawione przez Woolf pytania. Jednocześnie w bardzo ciekawy i przejmujący sposób ukazuje udrękę osoby uwięzionej we własnym łóżku, pozbawionej wszystkich uroków świata za oknem, do którego tęskni. Książeczka króciutka, do przeczytania jednym tchem (razem z równie ciekawym wstępem Hermione Lee).Idealna na dzień lekkiego podziebienia. Ja miałam okazję po nią sięgnąć podczas zapalenia ucha. Niewątpliwie pozwala na niecodzienne spojrzenie na własne zdrowie.