Antoni Pogorielski

Do przeczytania Strasznej Wróżby zachęciła mnie czarna okładka z maleńkim nietoperzem i zjawiskowe ilustracje Siergieja Alimowa... pożółkłe kartki, wyśmienite nazwiska i podtytuł o brzmieniu: Rosyjska nowela fantastyczna pierwszej połowy XIX wieku. Oczywiście mogę się roztkliwiać nad tym, jak doskonale jest natrafić na zbiór zawierający takie znakomitości i że możemy się z każdą z nich po trochu zapoznać. Tyle, że tym razem chodzi tutaj o opowieści grozy, mające wywołać odpowiedni klimat i złe fatamorgany... Tak jest w istocie. Rosyjscy artyści wloką nas od miasta do wsi i z powrotem, żeby wywołać grozę na naszych obliczach. Jedni opisują wprost, inni otaczają prawdę woalem tajemnicy, jeszcze inni przykrywają ją groteską. I choć czasem czuć tą nutkę starych filmów grozy, dodaje to tylko uroku tym opowieściom. Za ich sprawą przeniosłam się daleko, prowadziłam życie zupełnie odmienne od naszego i z całą pewnością nie będę słuchać wróżek... Zachęcam, więc wszystkich lubiących przepełnione grozą opowieści oraz pragnących zawrzeć bliższą znajomość z najsławniejszymi z przedstawicieli literatury rosyjskiej.