Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z trudniejszych książek jakie przyszło mi poznać pod względem warsztatu pisarza. Na początku czytając długie rozważania autora odpływałam, gubiłam się, momentami okazywało się, że przeczytałam dwie strony komponując w myślach listę zakupów... Normalnie odłożyłabym książkę ale w tym przypadku wiedziałam, że w końcu dojdę do momentu w którym autor mnie przytrzyma i nie wypuści już z pazurów. I nie zawiodłam się. Opowieść zaczyna się w latach 30. luźnymi historiami poszczególnych mieszkańców Tarnowa. Przechodzi w lata okupacji - kiedy to nie bardzo wiemy w jaki sposób czytać, w jaki sposób przyswajać fakty, żeby nas zbyt mocno nie pochłonęło... Żeby nasza psychika wyszła z tego w całości... I w końcu lata powojenne - kiedy to nastąpił całkowity chaos: "jakiej domyślności trzeba było, żeby połapać się w tych wszystkich machlojkach, roszadach, wzajemnych oskarżeniach i przepychankach? Kto jest kim? Czego chcą tak naprawdę jedni i drudzy?". Wstrząsająca lektura - jak większość dotycząca tej tematyki. "Ludzkie życie samo w sobie jest niczym, samo z siebie nic nie może. Zawsze odnosi się do innego życia i w nim odnajduje spełnienie. Ludzkie istnienia przypominają sieć, jedno jest powiązane z drugim, jedno zależne od drugiego. Nie ma tu miejsca na przypadek. Człowiek oczywiście może się buntować przeciwko temu porządkowi, może próbować świadomie wykluczyć się z systemu, ale nawet ten ruch jest przewidziany, niejako wpisany w ekonomię życia."