Cytat dnia
Kobieta, która kocha, zostawia wszystko i idzie za swoim mężczyzną
Najnowsze artykuły
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułów
2
ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”
7
ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“1
ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!7
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
1964
1964
1963
1962
1961
1959
1956
1961W niełasce u Pana Boga Aleksander Minkowski
Książka ta poprzedzona jest kuriozalną notą od wydawcy: "Publikujemy tę książkę z oporami. Inaczej widzimy PRL i na ogół nie podzielamy poglądów jej autora. Wydaje nam się jednak, że tekst Aleksandra Minkowskiego może zainspirować debatę o losach pokolenia, który my uważamy za przegrane. Czy tragiczne?". Hmm... co takiego jest w tej książce, że wydawca tłumaczy się czytelnikowi, że w ogóle ją wydał? Przecież to nie "Mein kampf". Wydanie tej czy innej książki nie oznacza, że automatycznie podziela się poglądy autora. Musiałem to sprawdzić. W "W niełasce u Pana Boga", autor pisząc o sobie, jak twierdzi, całą prawdę, zdaje się mówić - oto moje życie, moje decyzje i moje motywacje, nie mam się czego wstydzić i nie mam nic do ukrycia. Ja jednak odnoszę wrażenie, że jest to raczej autorska interpretacja własnej biografii, pewna próba jej kreowania za pomocą akcentowania tego co Aleksander Minkowski chciałby zaakcentować. Nie znajduję w sobie dość determinacji by na własną rękę lustrować Minkowskiego. Nie chce mi się sprawdzać na ile zarzuty stawiane mu przez Joannę Siedlecką w książce "Kryptonim liryka. Bezpieka wobec literatów" opierają się na nieprawdziwych źródłach. Może kiedyś to zrobią. Póki co pozostaje wrażenie, że nie był tak nieskalany jak chciałby się widzieć, ani tak umoczony w system komunistyczny, jak chcieliby tego adwersarze. znienacka.com.plZabić Ptasidzioba Aleksander Minkowski
Autor sam skromnie pisze na tylnej okładce: "Nigdy nie czytałem podobnej książki". No, to wziął i napisał! Ja zaś nigdy nie czytałam książki o tak karkołomnej konstrukcji. Oto bohater w wieku jakimś słusznym spotyka się w imaginacji ze ...sobą, ale o wiele lat i doświadczań życiowych młodszym. I ten starszy robi dokładna, tkanka po tkance wiwisekcję - życia, decyzji, skutków tych decyzji. Tylko skoczyć z okna wieżowca na Manhattanie! Czyta się to źle, z niesmakiem. Sama anegdota, czyli historia owego Ptasidzioba jest wielce ciekawa. Minkowski analizuje losy Polaków żydowskiego pochodzenia czy też żydów polskiego pochodzenia (to nie jest jasne, tak jak w naszej historii czasem trudne do zdefiniowania definitywnego). Jest tu i miejsce na holocaust, i na teorie spiskowe(żydzi nas opanowali),polski antysemityzm,itp. Tytułowy Ptasidziób ukryty jest lekko pod postacią należącego do tych, co mają kości, jak ptaki i czasem lewitują. W treść włączone jest jakieś romansowe opowiadanie, którego bohaterowie także nie wiedzą, kim być. Niby pasuje, a jednak drażni zbędnością. Może dosłownością? Wszystko podlane sosem z sugestii, znanych nazwisk ze świata show biznesu i kultury, ploteczek, dykteryjek... Ta książka to zarazem podsumowanie życia? Odkupienie? Może wytłumaczenie się z tego, co robił w młodości i o "otrzeźwieniu" potem? Zawiera bowiem sporo wątków biograficznych - jak pobyt na Syberii, współpraca ze służbami, wykłady na Uniwersytecie Columbia. Spowiedź to ostatnia, bo autor zmarł w roku wydania książki. Miał 83 lata.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
