Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Biorąc do ręki ksiażkę pt. "Starcy z Brighton" spodziewałam się dramatu małego dziecka. Bo czymże dla niego może być umieszczenie w domu starców przez rodziców, którzy nie mieli lepszego pomysłu na utemperowanie wybuchowego pięciolatka? Czytałam książkę, gdy mój synek był w podobnym wieku. Nie znalazłam jednak w niej dogłębnego studium psychiki dziecka, na co bardzo liczyłam. Chłopiec znalazł się w strasznym momencie swego życia, który trudno mu było zrozumieć. Musiał dorosnąć i spoważnieć szybciej niż jego rówieśnicy. Możemy się jedynie domyślać, co odrzucone dziecko musiało czuć, nie wiedząc na jak długo rodzice je oddalili od siebie. Uważam, że w książce zbyt dużo miejsca poświęcono opowieściom o pensjonariuszach niż głównemu bohaterowi.