Najnowsze artykuły
Artykuły„Lata beztroski” – początek sagi o rodzinie Cazaletów, która wciągnie was jak serial „Downton Abbey”
1
ArtykułyW dobrym true crime czytelnik sam ma wyrobić sobie zdanie – twierdzi John Glatt
3
ArtykułyMiliony dla spółki Olgi Tokarczuk. Chodzi o technologię do tworzenia gier
21
ArtykułyKto zdobędzie literackiego Nobla 2024? Wytypuj i wygraj książki!
45
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2004
2001
2001
1998
Starcy z Brighton Gonzague Saint-Bris 
Biorąc do ręki ksiażkę pt. "Starcy z Brighton" spodziewałam się dramatu małego dziecka. Bo czymże dla niego może być umieszczenie w domu starców przez rodziców, którzy nie mieli lepszego pomysłu na utemperowanie wybuchowego pięciolatka? Czytałam książkę, gdy mój synek był w podobnym wieku. Nie znalazłam jednak w niej dogłębnego studium psychiki dziecka, na co bardzo liczyłam. Chłopiec znalazł się w strasznym momencie swego życia, który trudno mu było zrozumieć. Musiał dorosnąć i spoważnieć szybciej niż jego rówieśnicy. Możemy się jedynie domyślać, co odrzucone dziecko musiało czuć, nie wiedząc na jak długo rodzice je oddalili od siebie. Uważam, że w książce zbyt dużo miejsca poświęcono opowieściom o pensjonariuszach niż głównemu bohaterowi.
Starcy z Brighton Gonzague Saint-Bris
Fabuła książki wzbudza surrealistyczne odczucia. Mamy młodego bohatera, który wrzucony w środowisko starców sam staje się nim zamiast przeżywać dzieciństwo. Współczułam chłopcu, zwłaszcza, że spotkał go los, który niejednemu dojrzałemu człowiekowi by doskwierał. Bohater zupełnie osamotniony - jego rodzice prawie nie pojawiają się, nie wie, czy i kiedy zostanie zabrany z ośrodka dla ludzi starych. Czytamy zatem o psychologicznym dramacie małego dziecka, którego najważniejsze podstawowe potrzeby są zaspokojone, ale jego psychika przeżywa piekło.
