Najnowsze artykuły
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński7
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać9
- Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jerzy Broszkiewicz
Źródło: By nn - Tygodnik Powszechny, 30 maja 1948 r., Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=86396733
27
6,8/10
Pisze książki: fantasy, science fiction, klasyka, literatura młodzieżowa, literatura piękna, powieść historyczna, biografia, autobiografia, pamiętnik, publicystyka literacka, eseje, literatura dziecięca, opowiadania, powieści dla dzieci, utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia), czasopisma, teatr
Urodzony: 06.06.1922Zmarły: 04.10.1993
Polski prozaik, dramatopisarz, eseista i publicysta oraz autor fantastyki naukowej. W roku 1940, po ukończeniu szkoły średniej i szkoły muzycznej, wstąpił do Akademii Muzycznej we Lwowie. W czasie okupacji niemieckiej Lwowa (1941–1944) był karmicielem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof. Rudolfa Weigla. W 1944 roku przeniósł się do Krakowa. W roku 1945 rzucił studia muzyczne i zajął się wyłącznie pracą literacką.
W latach 1945–1947 współpracował z redakcją tygodnika „Odrodzenie” i czasopisma „Teatr”, zaś w latach 1947–1948 redagował czasopismo „Ruch Muzyczny”, później „Muzyka”. Długoletni kierownik literacki Teatru Ludowego w Nowej Hucie. W 1953 wstąpił do PZPR, w tym samym roku został członkiem redakcji „Przeglądu Kulturalnego”. W 1955 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem 10-lecia Polski Ludowej. Jego twórczość literacka była bardzo różnorodna. Debiutował w 1945 r. w tygodniku „Odrodzenie” opowiadaniem „Monika”. Jego debiutem książkowym była powieść o getcie „Oczekiwanie”, za którą otrzymał Nagrodę Ziemi Krakowskiej. Kolejną książką była powieść o Fryderyku Chopinie „Kształt miłości”, za którą otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia, zaś w 1971 powieść „Długo i szczęśliwie” została laureatką nagrody CRZZ. W 1982 otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia za całokształt twórczości literackiej. Autor wielu powieści dla młodzieży pisanych w latach 60. i 70., z których wiele zalicza się do powieści fantastycznonaukowych. Oprócz tego pisał również dramaty (spod jego pióra wyszło ponad 20 sztuk teatralnych, telewizyjnych i radiowych),zbiory felietonów, scenariusze telewizyjne i filmowe oraz publikacje o muzyce. Niektóre z jego sztuk realizowano w całej niemal Europie, a także w Meksyku, Nowej Zelandii i USA. Ogółem utwory przełożono na dziewiętnaście języków, a łączny nakład jego powieści przekroczył liczbę miliona egzemplarzy.
W latach 1945–1947 współpracował z redakcją tygodnika „Odrodzenie” i czasopisma „Teatr”, zaś w latach 1947–1948 redagował czasopismo „Ruch Muzyczny”, później „Muzyka”. Długoletni kierownik literacki Teatru Ludowego w Nowej Hucie. W 1953 wstąpił do PZPR, w tym samym roku został członkiem redakcji „Przeglądu Kulturalnego”. W 1955 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem 10-lecia Polski Ludowej. Jego twórczość literacka była bardzo różnorodna. Debiutował w 1945 r. w tygodniku „Odrodzenie” opowiadaniem „Monika”. Jego debiutem książkowym była powieść o getcie „Oczekiwanie”, za którą otrzymał Nagrodę Ziemi Krakowskiej. Kolejną książką była powieść o Fryderyku Chopinie „Kształt miłości”, za którą otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia, zaś w 1971 powieść „Długo i szczęśliwie” została laureatką nagrody CRZZ. W 1982 otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia za całokształt twórczości literackiej. Autor wielu powieści dla młodzieży pisanych w latach 60. i 70., z których wiele zalicza się do powieści fantastycznonaukowych. Oprócz tego pisał również dramaty (spod jego pióra wyszło ponad 20 sztuk teatralnych, telewizyjnych i radiowych),zbiory felietonów, scenariusze telewizyjne i filmowe oraz publikacje o muzyce. Niektóre z jego sztuk realizowano w całej niemal Europie, a także w Meksyku, Nowej Zelandii i USA. Ogółem utwory przełożono na dziewiętnaście języków, a łączny nakład jego powieści przekroczył liczbę miliona egzemplarzy.
6,8/10średnia ocena książek autora
1 545 przeczytało książki autora
579 chce przeczytać książki autora
11fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Oko Centaura. Ilustracje: Jan Młodożeniec
Jerzy Broszkiewicz
7,5 z 27 ocen
58 czytelników 4 opinie
2022
Dziesięć rozdziałów. Tom I: Długo i szczęśliwie
Jerzy Broszkiewicz
6,0 z 3 ocen
10 czytelników 0 opinii
1974
Dziesięć rozdziałów. Tom II: Nie cudzołóż, nie kradnij
Jerzy Broszkiewicz
7,0 z 1 ocen
7 czytelników 0 opinii
1974
Powiązane treści
Publicystyka
55
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Bo nie sztuką być odważnym, kiedy jest się odważnym. Sztuką być odważnym, dopiero wtedy, gdy koło serca zaczyna coś łoskotać, a po łopatkach...
Bo nie sztuką być odważnym, kiedy jest się odważnym. Sztuką być odważnym, dopiero wtedy, gdy koło serca zaczyna coś łoskotać, a po łopatkach chodzą zimne mrówki.
6 osób to lubi
Po prostu jesień: dużo piękna, trochę smutku.
3 osoby to lubiąDziesięć minut może czasem ciągnąć się jak guma do żucia - na przykład wtedy, kiedy grozi wywołanie do tablicy z tego przedmiotu, o którym p...
Dziesięć minut może czasem ciągnąć się jak guma do żucia - na przykład wtedy, kiedy grozi wywołanie do tablicy z tego przedmiotu, o którym poprzedniego dnia, podczas przygotowywania lekcji, akurat się zapomniało.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Oczekiwanie Jerzy Broszkiewicz
7,6
Broszkiewicza bez zwatpienia zaliczyć należy do grona wybitnych poetów polskiej literatury. Przepiękna polszczyzna, składnia zdań, stylistyka wypowiedzi i logiczne złożenie treści, nie pozostawia wątpliwości. Nawet bez znajomości życiorysu autora, już po stylu pisania czuć od pierwszych stron, że mamy do czynienia z dziełem ponadczasowym o wymownej wartości.
W przypadku oczekiwania jest to wartość historyczna i psychologiczna, ale przede wszystkim o czym powiedzieć na wstępie należy powieść ta stanowi pomnik Stefana, głównego bohatera, który w rzeczywistości był przyjacielem Broszkiewicza. Broszkiewicz poruszony tragiczną śmiercią swojego przyjaciela, pod wpływem okrucieństwa dnia codziennego we Lwowie 1943 roku, poświęcił się literaturze, tworząc swoj pisarski debiut "oczekiwanie" opisujący ostatni rok życia Stefana, okrutny, nędzny spędzony we Lwowskim gettcie. Powieść ujawnia okrutną prawdę historyczną i skupia się na psychologicznych przemyśleniach pod wpływem zmian dotkniętych nią ludzi. Choć autor stworzył świetny obraz psychologiczny wielu bohaterom, nie jest on łatwy i lekki w odbiorze, nie mniej z pewnością warty przeczytania, zapamiętania i wyciągnięcia wniosków. Wśród wielu męczących prawd w powieści rolę wątków przyjmują, analizy sumienia i powołania zawodu lekarza; matki, które do ostatnich minut życia, w świecie otoczonym najwyższym okrucieństwem wszechczasów, wychowują rozpaczliwie swoje dzieci na dobrych ludzi; podłość wroga; zanik czlowieczenstwa w społeczeństwie podzielonym na lepszych i gorszych; obraz człowieka ogoloconego że wszystkiego, gdzie wartość przestaje stanowić status spoleczny i bogactwo, a zaczynają wystawione na próbę wartości tak jak honor, godność lub ich brak. Wątkiem głównym jest jednak analiza istoty śmierci, z jaką boryka się bohater, to śmierć taka z którą on już się pogodził i na nią czeka, ale nie może zdzierżyć jej mając świadomość że nie może zginac za nic, choć bardzo chce, że nie będą w nim nigdy widzieć wroga, bo nie dali mu nawet nim być, był kimś zapomnianym, gorzej zdeptanym niż zwierzę, człowiekiem zadręczonym przed śmiercią, ogoloconym z narodowości, honoru, ojczyzny, wiary i człowieczeństwa. W oczekiwaniu bowiem Stefan zazdrosny o swoich dawnych przyjaciół Polaków, którzy mogą ginąc i być bohaterami, czeka by znaleźć jedynie sposobność do tego by nie zginąć za nic, i bez walki, bez oporu. Niestety powieść w stylu dramaturgicznym w swoim zakończeniu ukazuje, że bohaterowi
Nie dane było tą wymarzoną sposobność otrzymać, w moim mniemaniu posiada swoje domówione zakończenie wynikające z jej biograficznego charakteru, które czyni śmierć bohatera wyzwoleniem od jego rozterek i daje mu spełnienie, którego tak bardzo oczekiwał.
Antologia dramatu. Tom 1 Zbigniew Herbert
7,8
Szaniawski „Dwa teatry” - romantyczne, poetyczne objawienie zza rąbka prozaicznej, codziennej kurtyny. Jak Eva z „Jesiennej Sonaty” Bergmana, albo jak Heathcliff - w końcu i ja ujrzałam te zjawy, przeszedłszy ryt kognitywnej transformacji, przy udziale owego niepozornego dramatu, jednoczącego przy końcu wyraziście zarysowane dwa teatry, przekonując mnie do ich możliwej jednoczesności.
…