Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Interesująca, ale głównie jeśli chodzi o sylwetki morderców - paru szczegółów udało mi się dowiedzieć, inne sobie przypomniałam. Podobał mi się także pomysł na fragmenty wypowiedzi i motta przed każdym osobnym działem, były dość trafnie dobrane. Ogólnie jednak nie jestem do końca przekonana do książki - nie jest zła, ale mam wrażenie, że wiele rzeczy omówiono zbyt niedokładnie. Dodatkowo przypominam sobie pisownię "Czekatiło", która zdziwiła mnie o tyle, że chyba we wszystkich źródłach, z którymi się zetknęłam, widaniało "Czikatiło". Wprawdzie nie znam rosyjskiego, ale w innych wersjach językowych także nie ma tam tego "e", tylko "i", co zupełnie wybija mnie z rytmu. No i Lucjan Staniak. Serio? Ostatni rozdział też nie był najszczęśliwszym wyborem - wydaje się doklejony na siłę i zupełnie zbędny. Skoro mamy przeprowadzić poważną analizę seryjnego mordercy, lecz nie stykającą się z obszarami kulturoznawczymi, nie bawmy się w interpretacje produktów popkultury. To chyba oczywiste, że autor, który chce być wiarygodny, pisząc cokolwiek o seryjnym mordercy, musiał przejść pewien etap researchu i zachowuje pewną spójność w kreacji postaci. Podsumowanie szokuje, ale nie śmiałym osądem, a długością. Rozumiem, że nikomu się nie chce i to takie przymusowe, ale niepożądane przez autora (skoro czytelnik przebrnął, znaczy, że wyciągnął wnioski i nie trzeba mu ich podawać na tacy) zwieńczenie wysiłków, ale jednak zamknięcie prawie czterystustronicowej pracy na nieco ponad stronie już trąci niechlujstwem. Podsumowując - w wielu miejscach widać, że istnieją pewne niedociągnięcia, ale należy pamiętać, że książka jest efektem pracy młodych ludzi, którzy zapewne wciąż jeszcze musieli się dużo na tym etapie nauczyć i w porównaniu do wielu innych studentów wykonali jednak kawałek dobrej roboty.