Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dwie sztuczne inteligencje ciągnące bezduszną, maszynową wojnę, która zgładziła ludzkość i wyniszczyła planetę, odnajdują ostatniego człowieka ocalałego dzięki hibernacji. Podczas tymczasowego zawieszenia broni, dotknięty amnezją i pozbawiony tożsamości, z odnalezionych nagrań usiłuje poskładać historię tragicznego konfliktu i dowiedzieć się, kim jest. Od kiedy zacząłem korzystać z serwisu Legimi na Kindle, zdarza mi się, jak to mówią - z uporem godnym lepszej sprawy - eksplorować niszowe debiutanckie polskie SF, oglądające światło dzienne (zamiast dna szuflady) wyłącznie dzięki łatwości samo-wydawania w erze ebooków. Za późno... to właśnie taki debiutancki "samizdat" (używając terminu z sowieckich czasów). W lubimyczytać wychwalały go pod niebiosa, porównując z Lemem! - ho, hoo! - cztery konta, z których trzy mają w dorobku... tylko jedną recenzję [stan z 7.09.2023]. No naprawdę autorze - dałoby się subtelniej. I nie obraź się, ale póki co - jeszcze nie_jesteś drugim Lemem... Na szczęście tym razem nie jest to taka beznadziejna grafomania, na jaką nadziewałem się już wielokrotnie w tak publikowanych dziełach. Pomimo surowego, chropowatego stylu, mrowia błędów gramatycznych i literowych (z braku jakiejkolwiek korekty czy redakcji),początkowo czyta się tę opowieść nawet nie najgorzej. Jednak stopniowo narasta rozczarowanie. Wymęczoną sztucznością, przekombinowaniem, mnóstwem nieprawdopodobieństw, nielogiczności i uproszczeń fabularnych. Jakby ostatni rozdział historii ludzkości (i sztucznych inteligencji pospołu) tworzyło tylko kilka przewijających się w kółko postaci, a reszta świata była wyłącznie scenografią - bezwolnymi marionetkami, jednostajnie maszerującymi ku zagładzie. Teatralno-kameralny dramat z miliardami trupów w tle. Nie porwało mnie to. No i wieeelki minus za absolutnie lamerski koncept "mocy obliczeniowej", bez którego Wein nijak nie umiał wybrnąć z zupełnie nieistotnej sceny. Grupą docelową takiego gatunku literackiego są ludzie szanujący naukę i fizykę. Już choćby z kurtuazji wypadałoby przyjąć, że również jakoś tam je rozumiejący. A idiotycznie wydumana "moc obliczeniowa" do nalewania z baniaka (???) to dla nich po prostu policzek.