Wolę być z poniżoną mądrością niż z tryumfującą ciemnotą.
Najnowsze artykuły
- Artykuły„Jednym haustem”, czyli krótka historia opowiadaniaSylwia Stano6
- ArtykułyUwaga, akcja recenzencka. Weź udział i wygraj powieść „Fabryka szpiegów“!LubimyCzytać1
- ArtykułyLubimy czytać – ale gdzie najbardziej? Jakie są wasze ulubione miejsca na lekturę?Anna Sierant28
- Artykuły„Rękopis Hopkinsa”: taka piękna katastrofaSonia Miniewicz2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Teodor Parnicki
41
7,1/10
Urodzony: 05.03.1908Zmarły: 05.12.1988
Pisarz porównywany z Jamesem Joyce’em, autor ponad trzydziestu powieści historycznych. Debiutował w 1937 roku powieścią „Aecjusz, ostatni Rzymianin”, za którą otrzymał wyróżnienie Polskiej Akademii Literatury. Po II wojnie światowej Parnicki osiadł w Meksyku; w międzyczasie ukazała się jego kolejna książka, do dziś najpopularniejsza – „Srebrne orły”. W powieści autor poruszał tematykę powstawania państwa Bolesława Chrobrego z punktu widzenia ówczesnej średniowiecznej Europy.
[źródło i więcej informacji : http://www.esensja.pl/ksiazka/publicystyka/tekst.html?id=5043]http://
[źródło i więcej informacji : http://www.esensja.pl/ksiazka/publicystyka/tekst.html?id=5043]http://
7,1/10średnia ocena książek autora
512 przeczytało książki autora
1 612 chce przeczytać książki autora
37fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Twarz księżyca. T2
Teodor Parnicki
Cykl: Twarz księżyca (tom 2)
6,0 z 2 ocen
19 czytelników 1 opinia
1961
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Kiedy nie możesz osiągnąć czego pragniesz, pragnij tego co możesz osiągnąć.
5 osób to lubiCzłowiek - rozumiała - może narzekać na los swój, nawet nad losem tym rozpaczać, przeklinać go - w czasie, gdy jest w jego mocy; lecz gdy lo...
Człowiek - rozumiała - może narzekać na los swój, nawet nad losem tym rozpaczać, przeklinać go - w czasie, gdy jest w jego mocy; lecz gdy los się odmieni na lepsze, nie chce wcale rozdziałów tych z księgi swego życia usuwać - bo zazwyczaj cierpieniami, które ma za sobą, szczyci się w równym chyba stopniu, co i radościami; jedne i drugie bowiem składają się na to, że on to właśnie on, nie inny ktoś.
3 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Srebrne orły Teodor Parnicki
7,7
Bardzo trudna w odbiorze, szczególnie na początku. Parnicki ma specyficzny styl i na dodatek wrzuca czytelnika w wir wydarzeń nie robiąc żadnych szerszych wstępów. Żeby było jeszcze mniej miło, to nie dostajemy historii o początkach Polski, a losy irlandzkiego mnicha uwikłanego w polityczne intrygi Rzymu. Tylko, że jak już zorientujemy się kto jest kim, to dostajemy głębokie psychologiczne dzieło, którego najlepszym fragmentem jest oczywiście spowiedź Ottona. Srebrne Orły czytane są w dużej mierze przez konserwatystów, a przecież to pochwała kosmopolityzmu i tolerancji religijnej.
Aecjusz, ostatni Rzymianin Teodor Parnicki
7,3
Lubię prozę gęstą, nasyconą. Lubię także barok. Dlatego sposób pisania Parnickiego mi odpowiada. Zdaję sobie jednak sprawę, że dla współczesnego czytelnika proza Parnickiego, z jego językiem, a w "Aecjuszu, ostatnim Rzymianinie" dodatkowo silnie stylizowaną, może być trudna w odbiorze.
Sięgnąłem ponownie po jedną z wielkich powieści Parnickiego, czytaną po raz pierwszy w młodości, a więc wiele wiele lat temu, z dwóch powodów.
Po pierwsze, przesłanie powieści o Aecjuszu Flawiuszu, polityku i wódzu z czasów panowania cesarza Walentyniana III, wydało się mi aktualne dzisiaj, gdy Unia Europejska, kolejne urzeczywistnienie projektu zjednoczonej Europy, staje przed wewnętrznymi wyzwaniami i zagrożeniami zewnątrznymi ze strony, jak w powieści, "Hunów, Gotów, Wizygotów... i innych barbarzyńców". Aecjusz, walczący o zachowanie imperium, i sam mit "zachodniego cesarstwa" staja się symbolami nie tylko historycznymi.
Po wtóre, konstrukcja powieści, zmiana scen, symultanizm, wyrazistość postaci, ich pogłębiona charakterystyka psychologiczna oraz dynamizm zdarzeń czynia tę powieść nad wyraz współczesną. odpowiadającą poetyce dzisiejszego kina czy powieści akcji. Powieść Parnickiego jest niczym gotowy scenariusz filmowy.
I wreszcie, dobrze jest od czasu do czasu zanurzyć się w dobrą prozę i w historię, która nie jest historią, a wielka parafrazą naszej współczesności.