Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zastanawialiście się kiedyś, skąd nowonarodzone dziecko wie, jak rozpoznawać twarze? Dlaczego widząc twarz rodziny się śmieje, a na widok obcego popada w płacz? Albo skąd wiemy, jakim językiem mamy się posługiwać, skoro tyle ich jest na świecie? Skąd bierze się taka wrodzona wiedza, wrodzone odruchy i zachowania? Jakimi instynktami dysponujemy od urodzenia, a jakich dopiero uczymy się w trakcie życia? Jeśli tak to zdecydowanie powinniście sięgnąć po książkę Giorgio Vallortigara, który od wielu lat jest profesorem neuronauki w Laboratorium Badań Mózgu i Poznania Zwierząt w Centrum Nauk o Umyśle/Mózgu na Uniwersytecie w Trydencie. Musicie jednak wiedzieć, że to książka idąca w stronę bardziej naukową niż popularyzatorską – krótki, konkretne język, bez zbędnych upiększeń, może jedynie nieco delikatniejszy niż w publikacjach naukowych. Tak naprawdę profesor Vallortigara podsumowuje tutaj wiele swoich badań i eksperymentów, wyjaśnia na pozór nasze codzienne zachowania, do których nawet nie przywiązujemy większej wagi – robimy je automatycznie. Swoje doświadczenia prowadził na kurczętach, ale uzyskiwane wyniki starał się również przyrównywać do badań prowadzonych na noworodkach – spokojnie, to nie są badania inwazyjne. Wiele z nich bazowało po prostu na obserwacji pewnych zachowań czy też śledzeniu pracy i aktywności mózgu. Autor nie tylko stara się nam przybliżyć podłoże pewnych zachowań, ale też wyjaśnia, czemu one mają służyć. Czy są to mechanizmy obronne, które służą przetrwaniu (co najczęściej wydaje się być najbardziej logiczne, w końcu każdy gatunek dąży do tego, żeby przetrwać),czy też może kryje się za nimi coś więcej. Dobrym uzupełnieniem na pozór prostej, ale jednak mocno eksperymentalnej treści, są wszelkiego rodzaju ilustracje, będące najczęściej odwzorowaniem prowadzonych doświadczeń lub chociaż wyjaśniające ich pewną część – to z pewnością duże ułatwienie dla wielu odbiorców tej książki. Nie jest ona może zbyt obszerna, ale podejmuje interesujący i bardzo bliski nam temat. Choć wiemy, że pewne rzeczy i zachowania towarzyszą nam od urodzenia, to na pewno ciekawym aspektem jest poznanie ich z nieco innej strony, nie tylko w ramach tej pewności, że to po prostu jest i tak ma być. Warto jednak pozostać w skupieniu w trakcie lektury, bo tak jak już wspominałam wyżej – profesor nie owija w bawełnę, wykłada temat czarno na białym, więc każde zdanie jest tutaj istotne. Być może nie ma tu zbyt wielu naukowych określeń, ale jednak wydźwięk i styl są mocno osadzone w tym stylu, a to robi swoje. https://www.instagram.com/bookeaterreality/