Najnowsze artykuły
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński6
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać7
- Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Peter Handke
Źródło: __ Peter Handke | fot. Leemage/eastnews
28
6,4/10
Urodzony: 06.12.1942
Laureat Literackiej Nagrody Nobla 2019.
W uzasadnieniu szwedzkiej Akademii czytamy, że pisarz został nagrodzony: "za sugestywną pracę, która z lingwistyczną pomysłowością eksploruje peryferie i swoistość doświadczenia ludzkiego (oryg. for an influential work that with linguistic ingenuity has explored the periphery and the specificity of human experience)". Peter Handke urodził się 6 grudnia 1942 roku w austriackim Griffen. Po ukończeniu liceum w Klagenfurcie podjął studia prawnicze w Grazu. Po pierwszych sukcesach literackich i przyjęciu do druku powieści „Die Hornissen” porzucił studiowanie i całkowicie poświęcił się literaturze. W trakcie swojej kariery został uhonorowany licznymi nagrodami, w tym Nagrodą Vilenica (1987),Nagrodą Franza Kafki (2009) i Międzynarodową Nagrodą im. Ibsena. Jest uznawany za jednego z najważniejszych przedstawicieli literatury europejskiej po drugiej wojnie światowej.http://
W uzasadnieniu szwedzkiej Akademii czytamy, że pisarz został nagrodzony: "za sugestywną pracę, która z lingwistyczną pomysłowością eksploruje peryferie i swoistość doświadczenia ludzkiego (oryg. for an influential work that with linguistic ingenuity has explored the periphery and the specificity of human experience)". Peter Handke urodził się 6 grudnia 1942 roku w austriackim Griffen. Po ukończeniu liceum w Klagenfurcie podjął studia prawnicze w Grazu. Po pierwszych sukcesach literackich i przyjęciu do druku powieści „Die Hornissen” porzucił studiowanie i całkowicie poświęcił się literaturze. W trakcie swojej kariery został uhonorowany licznymi nagrodami, w tym Nagrodą Vilenica (1987),Nagrodą Franza Kafki (2009) i Międzynarodową Nagrodą im. Ibsena. Jest uznawany za jednego z najważniejszych przedstawicieli literatury europejskiej po drugiej wojnie światowej.http://
6,4/10średnia ocena książek autora
333 przeczytało książki autora
788 chce przeczytać książki autora
10fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Versuch über den geglückten Tag. Ein Wintertagtraum
Peter Handke
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
1991
Spotkanie poza czasem. Antologia fantastycznej noweli austriackiej
5,9 z 15 ocen
101 czytelników 1 opinia
1990
Godzina prawdziwych odczuć; Leworęczna kobieta
Peter Handke
5,9 z 50 ocen
199 czytelników 11 opinii
1980
Krótki list na długie pożegnanie. Pełnia nieszczęścia
Peter Handke
6,9 z 32 ocen
138 czytelników 4 opinie
1975
Eine winterliche Reise zu den Flüssen Donau, Save, Morawa und Drina oder Gerechtigkeit für Serbien
Peter Handke
6,0 z 1 ocen
2 czytelników 0 opinii
1996
Powiązane treści
Aktualności
53
Aktualności
Anna Sierant
82
Washington Post: „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk jedną z najważniejszych książek roku
Aktualności
LubimyCzytać
1915
Wyzwanie czytelnicze lubimyczytać.pl. Temat na październik
Aktualności
LubimyCzytać
1684
Wyzwanie czytelnicze lubimyczytać.pl 2020. Temat na listopad
Nadchodzi listopad, miesiąc ciemny i ponury. Coraz więcej wskazuje na to, że okazji do spacerów będziemy mieli mniej niż kiedykolwiek wcześniej i to wcale nie ze względu na...
Aktualności
LubimyCzytać
61
Literacka Nagroda Nobla dla Louise Glück
Louise Glück z Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury. Decyzję podjęli członkowie Akademii Szwedzkiej, a nazwisko laureatki ogłosił sekretarz Mats Malm w czwartek, 8 października...
Aktualności
LubimyCzytać
102
Kto wygra Nobla w 2020? Wytypuj laureata i zdobądź pakiet książek! [KONKURS]
Do kogo trafi tegoroczna nagroda Nobla w dziedzinie literatury? Czy macie swoich faworytów? Zapraszamy do udziału w konkursie, w którym każdy użytkownik lubimyczytać.pl może...
Aktualności
LubimyCzytać
15
Książki nagrodzone w 2019 roku
Niektóre książki zdobyły w tym roku nie tylko serca czytelników, lecz także prestiżowe nagrody. Jak co roku publikujemy zestawienie najważniejszych wyróżnień w świecie literatury....
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Przed każdą przyjemną myślą drzwi się zatrzaskują i znów jestem sama z moimi paraliżującymi myślami.
2 osoby to lubią
Równocześnie Don Juanowi serce pękało ze smutku. Tyle że ten smutek niespodziewanie wracał mu siły. Pozwalał przerosnąć samego siebie.
Równocześnie Don Juanowi serce pękało ze smutku. Tyle że ten smutek niespodziewanie wracał mu siły. Pozwalał przerosnąć samego siebie.
1 osoba to lubiNasi współcześni nie dążą jawnie do nieszczęścia. To oni są nieszczęściem. Miejsce dawnego zła zajmuje niewinna bylejakość, która jest potęż...
Nasi współcześni nie dążą jawnie do nieszczęścia. To oni są nieszczęściem. Miejsce dawnego zła zajmuje niewinna bylejakość, która jest potężna i której nie da się już pokonać.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Pełnia nieszczęścia Peter Handke
7,2
"W nocy z piątku na sobotę 51-letnia gospodyni domowa z A. (gmina G.) popełniła samobójstwo." Tej nocy autor/narrator stracił matkę. Na kartach swojej powieści próbuje dociec, co skłoniło ją do odebrania sobie życia.
Dostajemy opis chłodny i metodyczny, który autor próbuje trzymać jak na smyczy. Ten sposób pisania to jednak więcej niż epitafium i więcej niż próba racjonalizacji własnej traumy. W samej materii języka, którą stara się sobie poddać, znajduje równie istotnego co matka bohatera opowieści. Dzięki jego pomocy niemal każde zdanie spowija nieszczęściem – nieszczęściem własnym, dramatem biedy, piekłem kobiet, ciężarem historii. Nieszczęściem, którego podstawą może i jest jednostka, jednak jej osobisty dramat ma znikomą wagę. Nieszczęściem, którego jedyny komizm leży na granicy niewysłowionego.
Śmierć wydaje się tu najjaśniejszym momentem, obietnicą uwolnienia przekształconą niemal w fetysz. Ten właśnie moment zwieńczył rozpad matki Handkego, podobnie jak milionów kobiet wtłoczonych w zatęchły patriarchat, upatrujący ich miejsca wśród trybów domowego gospodarstwa. I co prawda w ostatnim zdaniu autor obiecuje, że jeszcze kiedyś spróbuje o tym napisać z większą dokładnością, jednak wydaje się, że wybrał najlepszy możliwy czas i narzędzia do przeprowadzenia zarówno osobistej, jak i społecznej autopsji.
Drugi miecz Peter Handke
6,5
W świecie literackim często słyszymy slogan, że pierwsza książka napisana po przyznaniu Nobla nie może być udana. Czy to przez narzucenie dodatkowej presji, czy też biorąc pod uwagę odmienną percepcję (w końcu to dzieło Noblisty!),zazwyczaj takie utwory są oceniane gorzej. Podobna sytuacja spotkała w ostatnich latach Mario Vargasa Llosę, Kazuo Ishiguro czy Orhana Pamuka. I choć sama teoria wydaje mi się grubymi nićmi szyta, warto pod tym kątem zbadać „Drugi miecz”, czyli debiut Petera Handke po wręczeniu mu wyróżnienia w 2019 roku.
Jeśli miałbym określić gatunkowo tę nowelę, pewnie powinienem przypisać jej łatkę quasi-biograficznego, nowofalowego anty-kryminału. Brzmi źle prawda? Ale spokojnie, to tylko pozory. „Drugi miecz” jest quasi-biograficzny, ponieważ nie jest to spisany życiorys autora, mimo że wiele wydarzeń powiela się z jego doświadczeniami. Narratorem nie jest Handke, ale kolejny bezimienny bohater, który zostaje wyposażony w częściowe atrybuty samego noblisty. Już sam powód wszczęcia „intrygi”, to pokłosie realnych zdarzeń. Pewna reżyserka teatralna opublikowała zdjęcie matki pisarza wiwatującej na cześć Hitlera. To rozsierdziło Handkego na tyle, że postanowił poświęcić jej tę nowelę. Wspomniałem o „intrydze” i nie przez przypadek słowo zamieściłem w cudzysłowie. To chęć zemsty pcha bohatera do działania. Dzięki podjęciu decyzji o konieczności dokonania rozrachunku, rusza on w podróż, której celem ma być ostateczne rozwiązanie sprawy. Pisarz zgrabnie dokłada kolejne klocki, z których powstaje powolna opowieść, pozbawiana właściwie jakiegokolwiek napięcia. Przyjęcie schematu książki kryminalnej jest dla Handkego możliwością dekonstruowania pewnych mitów, narosłych przez lata gatunkowych analiz.
„Drugi miecz” Petera Handke to właściwie ciąg filozoficznych przemyśleń na temat natury zemsty, jej moralnych fundamentów czy prawa do pomszczenia kogoś. Bohater wsiada w różnorodne środki transportu, zagląda do knajp, rozmawia ze spotkanymi ludźmi. Każde działanie podporządkowuje dotarciu do miejsca, gdzie ma dokonać zabójstwa. Zasłużonego wyroku za popełnioną zbrodnię. Handke podporządkowuje ramę wydarzeń do własnego smaku, powolnego poczucia rytmu, duchowej prozodii. Rezygnuje z mrocznych kadrów, by w nieco abstrakcyjny, poetycki, momentami oniryczny sposób, opowiedzieć o tym, jak sztuka potrafi zwyciężyć nad śmiercią.
Może trochę zaspojleruję, ale jak już wspomniałem nie o napięcie w tej książce chodzi. Noblista w finale noweli ignoruje powziętą wcześniej decyzję. Jego zemsta nie przybierze formy krwawej rozprawy. Nie będzie stalowego miecza, tylko zupełnie inny, drugi, niemy. Największą karą dla winnej kobiety będzie odwrócenie uwagi od niej. Zupełne pominięcie jej wkładu w toczącą się historię. Wymazanie wszystkich elementów składających się na jej byt. Bo czyż zapomnienie nie jest tragiczniejsze niż męczeńska śmierć?
„Drugi miecz” Petera Handke zawiera wiele tropów i wątków. Jest chociażby kwestia płci. Kobiety są u pisarza bardzo istotne, choć same praktycznie nie występują na kartach książki. O winnej wiemy niewiele, podobnie jak o samej matce bohatera. A jedna to właśnie one są motorem napędowym jego działań. Bez nich życie mężczyzny nie byłoby warte napisania książki. Innym ciekawym tematem są z pewnością odwołania. W powieści można odnaleźć całkiem sporo aluzji do innych dzieł pisarza. Ich poszukiwanie może stanowić dodatkową zabawę i motywację do przemyśleń.
Nowa powieść austriackiego autora nie szokuje. Kogoś, kto czytał już kilka innych jego dzieł, z pewnością nie zaskoczy ani fabuła, ani tym bardziej forma – przewrotna, surowa, urywana. Jej smakowanie dostarcza jakiejś perwersyjnej przyjemności, która, co tu dużo ukrywać, zarezerwowana jest tylko dla największych pisarzy. Nazwałem tę książkę nowofalowym anty-kryminałem, ale możecie w to miejsce wstawić sobie cokolwiek innego. Tego Noblistę akurat naprawdę trudno jakkolwiek zaszufladkować. Jakiekolwiek tezy o trudnych, ponoblowskich początkach można tym razem wrzucić w kosz. Handke jest dalej sobą.
Recenzja ukazała się pod adresem http://melancholiacodziennosci.blogspot.com/2022/01/recenzja-drugi-miecz-peter-handke.html
Dyskusje związane z autorem
Chcesz zadać pytanie autorowi Peter Handke?
Dołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad
Rozpocznij dyskusjęDołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad