Saira Shah

To piękna opowieść o tym, że w historiach, ocenianych przez ludzi z założenia za nieszczęśliwe, można znaleźć szczęście i spełnienie. Wymaga to czasu i wiele miłości oraz dojrzałości. Małżeństwo Anglików - Anna i Tobias, zanim zaczęli się starać o dziecko, wszystko szczegółowo zaplanowali - "Nasza córka będzie miała na imię Freja, choć Tobias mówi, że po jego trupie. Będzie miała szerokie ramiona i piękne, długie nogi jak on oraz proste, jasnobrązowe włosy i duże, poważne oczy jak moje. Po nim odziedziczy radość życia, a po mnie zmysł organizacyjny. A gdy wyjdziemy z tego szpitala, natychmiast wszystko sprzedamy i przeniesiemy się na południe Francji." Freja rodzi się jednak z najpoważniejszą wadą mózgu zw. z upośledzeniem umysłowym i fizycznym. Dla rodziców to szok, przerażenie, strach przed przyszłością. Zwątpienie i obawy z zapewnieniem opieki. A miłość, na razie tylko u matki wraz z nadzieją, że może będzie dobrze. Ojciec na razie boi się tego uczucia. Na przekór wszystkiemu, Anna i Tobias wraz z maleńką Freją przeprowadzają się na francuską wieś. Żyją pod presją, a punktem odniesienia w ich życiu jest niepełnosprawne dziecko. Jeszcze maleńkie, ale wymagające ciągłej opieki. Uciekają od zmartwień na różne sposoby. Anna, z zawodu kucharz - walka z myszami w ich domu, gotowanie, ogród, robienie przetworów. Tobias, z zawodu muzyk - praca w studiu nagraniowym, komponowanie. A ich wspólne - "czarny humor. Udawanie, że nasza córka jest zdrowa. Kontrolowany obłęd". Starają się znaleźć jakiś skrawek rzeczywistości tylko dla siebie, w którym mogą odpocząć od dziecka. To wymaga nieprawdopodobnego wysiłku, muszą się rozgrzeszyć we własnych oczach, tym bardziej, że świat zewnętrzny, obcy ludzie, lubią osądzać. A oni? Muszą wzajemnie sobie ufać. Czy uda się znaleźć w tej trudnej sytuacji kompromis i szczęście? Ta piękna, pełna uczucia, historia pokazuje, że rodzice dzieci chorych, też mają prawo do szczęścia, bo wraz z chorobą dziecka życie się nie kończy.