Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Faza kwaśna jak cytryna do smażonej ryby. Miniseria Neala Poznera o Aquamanie stanowi jedną z najdziwniejszych hybryd jakie kiedykolwiek wpadły w moje ręce. Fabuła zamknięta w ramach klasycznego fantasy ewoluowała po dwóch zeszytach w quazi-Smarzowską historię obyczajową o dysfunkcyjnej rodzinie. Bywało to posępne i dobrze ograne pod względem psychologicznym. Gatunkowo poprawne. Nic nie zwiastowało psytransowego finału podmorskiej draki w rafie koralowej. Najwyraźniej Pozner połechtał szyszynkę przed przystąpieniem do prac na czwartym (ostatnim) zeszytem przygód Aquamana (Volume 2). Dzięki temu otrzymaliśmy totalnie odjechany pojedynek Arthura z Ormem, mieniący się brokatem i serotoniną; inny od każdego mordobicia superbohatera (X) z wrogiem (Y). Aby stawić czoła rosnącemu w siłę Ocean Masterowi, Aquaman musi zgłębić życie wewnętrzne negatywnych emocji. Tak działa magia w świecie wykreowanym przez Poznera – napędza ją miłość, złość, nadzieja, smutek etc. Zwycięża ten wilk, którego karmisz. Świetne! Comic-magic nigdy nie sięgało po takie rozwiązania w kreowaniu magicznych arkanów. Tak więc Aquaman nurkuje w głębię tłumionych uczuć. Zamiast „W głowie się nie mieści / Inside Out” otrzymujemy tutaj jodorowskye rytuały przejścia: postacie wpisane w pentagram i duchowych szamanów. Steve Montano daje przy tym popis cudownie giętkich kształtów rozrysowanych na dwie strony. Meritum konfliktu zamienia pentagramy w „pacyfki”. To najszczersze hippisowskie „peace & love” wypaczające klisze komiksu superbohaterskiego. Czy tak wygląda satysfakcjonujący finał podmorskiej sagi? Być może znajdą się malkontenci kręcący nosem na psychodeliczne rozwiązanie sprawy. Dla mnie przede wszystkim seria Poznera była przyjemnym tripem po odmiennych konwencjach i stylach. Zagłębiająca się nie tylko w morskich toniach, ale przede wszystkim w myślach i serduchu naszego protagonisty. Tylko pamiętajcie – scenarzysta rzuca nas na głęboką wodę i nieustannie odwołuje się do przeszłości Syna Atlantydy sprzed Kryzysu na Nieskończonych Ziemiach. Jeśli tak jak ja, dotarliście do tego komiksu za sprawą DC Master Reading Order, musicie pamiętać, że historia nie jest wcale genezą podmorskiej postaci.