Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na coś takiego właśnie miałem ochotę – zbiór prostych, zwyczajnych polskich opowiadań. Autor (ur. w 1978 r. w Warszawie, absolwent filologii rosyjskiej) opisuje w kolejnych opowiadaniach swoje dzieciństwo i dorastanie w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Jest w nich mowa o grze w piłkę nożną, o dojeżdżaniu do szkoły, o ciekawych nauczycielach, o klasowych i podwórkowych przezwiskach, o paleniu w szkolnej szatni, o pierwszych doświadczeniach z alkoholem. Trochę nostalgicznie, trochę z humorem. Zbiór składa się z opowiadań: Dzieciństwo. Szkic Przydział Autobus do nieba Obym cudzych dzieci nie uczył A imię jego Z gier i zabaw Gramy na wyjeździe Podzwonne dla Ikarusa Dicere quae puduit scribere iussit Amor Ciotka Mariolka Dziś prawdziwych przyjaźni już nie ma Kanikuła Bracia mniejsi Wolę Wolę. Jedno tylko wydawało mi się zaskakujące – cały czas miałem wrażenie, że Markiewicz opisuje lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte.