Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(współpraca recenzencka w wydawnictwem Sorus) Każdy z nas ma jakieś wyobrażenie na temat danego kraju. Często będąc na kilka dni lub tygodni za granicą, zakochujemy się w danym państwie i idealizujemy je. Przykładowo ja uważam, że Japonia jest piękna (szczególnie w okresie kwitnącej wiśnii) oraz czysta, zaś Japończycy kulturalni i mądrzy. Jednak Joanna Tanaka postanowiła odczarować moją wizję w swojej książce „Do ostatniego ziarenka ryżu”. Porusza ona niemalże każde możliwe kwestie - obala stereotypy, przedstawia fakty historyczne, uczy nowych słówek oraz opisuje w jakim środowisku przyszło jej żyć. Każdy z rozdziałów mówi o czymś innym, dzięki czemu dowiedziałam się naprawdę wiele, nie tylko o życiu w tym kraju, ale także o różnych legendach, słowach czy miejscach. Wspomina nie tylko o swoich przykrych sytuacjach w tym państwie, ale także o tych zabawnych, dzięki czemu niejednokrotnie wywołała uśmiech na mojej twarzy. Niestety, wiele razy musiałam upewniać się czy te opowieści są na pewno oparte na faktach, bo nie mogłam uwierzyć w to co czytam. Przede wszystkim zawiodłam się na ludziach - to ile okropieństw spotkało autorkę ze strony rodowitych Japończyków, nie życzę nikomu. Będąc Europejką na wschodnim wybrzeżu Azji nie było jej łatwo - różnice kulturowe są ogromne, a nawyków nie da się zmienić z dnia na dzień. Co więcej, język ten również nie jest prosty, a jak się okazuje, niewielu Japończyków potrafi rozmawiać po angielsku. Pomimo tego, nie spotkała się ona z żadnym zrozumieniem. Nie potrafiłam pojąć tego, jak można aż tak surowo traktować obcokrajowcę. Fakt, że była ona kobietą również nie pomagał, pokusiłabym się wręcz o stwierdzenie, że tylko pogorszał sprawę. Pod koniec tej historii chciało mi się płakać i trzymałam mocno kciuki, aby autorce udało się jak najszybciej stamtąd wyprowadzić. Ta książka nauczyła mnie, że często nasze wyobrażenia o danym kraju są powierzchowne. Zanim postanowimy się gdzieś wyprowadzić warto popytać o życie w danym mieście nie tylko rodowitych mieszkańców, ale także i obcokrajowców.