Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Tak jak to wcześniej bywało, w poszukiwaniu dobrego tematu wszedłem prosto w paszczę lwa. Znalazłem to, co zazwyczaj. Morze przelanej krwi, wzajemną nienawiść i brak możliwości zawarcia kompromisu. Skłamałbym, gdybym powiedział, że się tego nie spodziewałem. Na takich konfliktach zbudowałem swoją karierę…" Powieści fantasy niezwykle rozwijają wyobraźnię i sprawiają, że jesteśmy w stanie wyobrażać sobie coraz dziwniejsze światy. Nigdy dotąd nie przyszło mi do głowy, że przyjdzie mi kiedyś zmierzyć się z obrazami polskiej kolonii na Madagaskarze. Osobliwy to pomysł, przyznajcie sami 😊 Akcja "Czerwonej ziemi" Macieja Zajączkowskiego rozgrywa się w 1989 r. na egzotycznej afrykańskiej wyspie, która od ponad pięćdziesięciu lat stanowi polski Tajwan. Jakub Floriański, dziennikarz "starej Polski", kruszącej w końcu fundamenty dawnego ustroju, przybywa na Madagaskar by przekonać się o warunkach panujących po tej stronie Oceanu Indyjskiego. Opisy koloni docierające na kontynent przywodzą na myśl idylliczne wręcz obrazy oazy dobrobytu, ale Floriański czuje, że za tą fasadą kryje się coś jeszcze. Dziennikarski zmysł podpowiada mu, że rzeczywistość odbiega od szkicowanego w ten sposób ideału. Bohater nie zdaje sobie jednak sprawy jak brutalna i cyniczna okaże się prawda. Książka Zajączkowskiego to utrzymane w reportażowym stylu political fiction, które od pierwszych stron uderza wiarygodnością spostrzeżeń dotyczących polityki i ludzi władzy, którym nieobce są spiski i układy. Oczom czytelnika ukażą się mężowie stanu- połączeni siecią zależności, przeplatanych wrogością, korupcją, chciwością,w końcu zbrodnią - bo niektórzy mają krew na rękach. Madagaskar wrze a Floriański z każdym dniem traci złudzenia. Na wyspie robi się coraz bardziej niebezpiecznie, tłumiony latami konflikt rasowy wybuchnie lada chwila… "Czerwona ziemia" łączy w sobie ciekawy koncept z niezmiernie realistycznymi spostrzeżeniami dotyczącymi władzy, ucisku, konfliktów - a te nie tracą nic na swojej aktualności. Mimo to w całości zabrakło mi jakichś większych emocji, najciekawszym zaś okazał się dylemat dotyczący etyki dziennikarskiej bowiem konflikt pomiędzy Europejczykami a tubylczymi Malgaszami wzbudzi w bohaterze wątpliwości i pytania - gdzie kończy się odwaga dziennikarska? Czy możliwy jest całkowity obiektywizm, i czy warto dążyć do prawdy za wszelką cenę? Wszak wiemy, że ona nie zawsze wyzwala. Lektura dała mi do myślenia na temat pracy korespondenta wojennego, który w pewnym sensie jest łącznikiem między dwoma światami: pokoju i wojny, a często płaci za swoją misję bardzo wysoką cenę. Czy Jakub Floriański będzie miał szansę wrócić na kontynent i opisać prawdę o polskiej kolonii na Madagaskarze? Tego już wam nie zdradzę 😉 Próbujcie, może ta alternatywna historia porwie was nieco bardziej!