Najnowsze artykuły
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułów
1
ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”
3
ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“1
ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!7
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2021
2018
2010
2002Homerycki język Herodota Anna Marchewka (filolog klasyczny)
Herodot był pisarzem, którego określano w starożytności mianem homerikotatos, a więc jakby "najbardziej homeryckiego", nic zatem dziwnego, że od pokoleń już zajmował filologów klasycznych problem wpływu "Iliady" i "Odysei" na pierwsze dzieło historiografii greckiej. Rozprawa "Homerycki język Herodota" jest sytuującym się na pograniczu językoznawstwa i literaturoznawstwa studium poświęconym właśnie różnym aspektom języka Herodota, które wykazują wpływ eposów Homera. Autorka omawia po kolei fonetykę, fleksję, słownictwo i składnię "Dziejów", tropiąc w nich bardzo drobiazgowo różnego rodzaju naśladownictwa. Porusza przy okazji problem przekazu tekstu Herodota, gdyż właśnie występowanie form homeryckich lub "prawdziwie" jońskich było dla edytorów "Dziejów" ważnym wyznacznikiem i budziło poważne spory. Lektura tych szczegółowych segmentów nie jest zbyt łatwa, ale wnioski Autorki należy uznać za cenne dla zrozumienia Herodota i środowiska, w którym tworzył, a w którym Homer był podstawą wykształcenia. Tomasz BabnisIdeał i antyideał kobiety w literaturze greckiej i rzymskiej Joanna Rostropowicz
Niniejszy tom jest zbiorem referatów wygłoszonych na konferencji, która odbyła się w grudniu 2016 roku w Gdańsku. Tematem tej konferencji był ideał kobiety, który w tytule książki uzupełniono jeszcze o "antyideał". Prace różnych autorów (mogę, trawestując poetę, powiedzieć: quorum pars parva fui) dotyczą literatury greckiej i rzymskiej od Homera po czasy późnego antyku. Przedstawione tu sylwetki kobiece ukazują albo wyjątkowo dobre albo wyjątkowo złe cechy kobiet. W wielu miejscach chciałoby się stwierdzić, że analizowane teksty źródłowe więcej mówią nie o kobietach, a o swoich - męskich zwykle - autorach. Postacie mitologiczne, historyczne i literackie występują tu obok siebie, czasem - moim zdaniem - nie do końca słusznie. Zasadniczo jednak niniejsza praca zbiorowa pokazuje, jak bardzo rozwija się dzisiaj nurt badań nad kobietami w starożytności. Niektóre teksty mają charakter dość ogólny, a niektóre bardzo szczegółowy, tak więc w sumie mamy tu klasyczną pracę zbiorową, z której zwykle zainteresowani wybierają tylko poszczególne rozdziały, a tylko nieliczni czytają ją w całości. Tomasz BabnisPopularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
