Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawy pomysł na poznanie i pokazanie świata ulubionych pisarzy, świata, który wpływał na ich literacki styl i wyobraźnię. Jest to też dobra książka, która broni się poetyckim stylem, plastyczną wyobraźnią autorki, umiejętnym spleceniem własnej narracji i obserwacji z cytatami z utworów. Podróże do domów literatów są bardzo różnorodne i prowadzą od surowej Skandynawii do barwnych ulic Aleksandrii, od amerykańskiego południa do Kalifornii, od Paryża do Kolumbii. Są pośród nich opowieści bardziej i mniej udane. Dlaczego w opowiadaniu o Marku Aureliuszu pojawia się kolacja u ambasadora? Jeśli miał to być przykład na to, że stoicyzm i obojętność na blichtr i światowe życie pojawia się w żyłach autorki wraz z wdychanym powietrzem Forum Romanum, to przykład jest jak kulą w płot, nie rozumiem po co w ogóle o tym spotkaniu wspominać? Autorka jest wyraźnie pod wrażeniem… także i tego, jak stare jest domostwo ambasadorskie i jak niewiele jego mieszkańcy robią sobie z historii, jest ona dla nich w tym miejscu globu naturalna jak powietrze właśnie. I jaki tu związek z Aureliuszem? Jest w tej książce jeszcze trochę innych autoprezentacyjnych wątków, które są zupełnie niepotrzebne, bo ta książka naprawdę literacko broni się sama. Ciekawy jest i pomysł, i styl - co widać zwłaszcza w opowieści z wyspy Färö, zwłaszcza z połączeniu ze zdjęciami.