Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pan Marcinek znowu udowadnia, że o I wojnie światowej umie pisać. Książka opisuje dosłownie i w przenośni całkowite peryferia Wielkiej Wojny. Epizod mogący się kojarzyć właściwie jedynie z początkiem "Przedwiośnia" Żeromskiego. Praca dzieli się na dwa zasadnicze działy: 1. opis kampanii kaukazkiej 1914-1917 oraz po krótce wojenne losy narodów gruzińskiego, ormiańskiego i azerskiego. 2. działania wynikające z chaosu jaki zapanował na Kaukazie po obaleniu caratu z kulminacją na jesieni 1918 w postaci zajęcia Baku przez oddziały tureckie. I to druga część pracy jest moim zdaniem ciekawsza. W całej historii bardzo łatwo się pogubić z uwagi na mnogość stron i to jak w co rusz innych kombinacjach występują raz to jako sojusznicy a innym razem jako wrogowie - Ormianie, Azerowie, Gruzini, Niemcy, Turcy, Brytyjczycy i Rosjanie (biali, czerwoni, Kozacy, Tatarzy). Wszystkie nacje brały udział w opisywanych wydarzeniach i każdej z nich poświęcono uwagę. Nie lada sztuka na niespełna 280 stronach! Pomaga tu bardzo jasny, prosty i klarowny wywód autora. Jakiekolwiek dygresje i ozdobniki stylistyczne tylko zagmatwałyby i tak już skomplikowany obraz wydarzeń. Największą zaletą pracy jest sięgnięcie w bilbiografii po źródła tureckie, gruzińskie, ormiańskie i rosyjskie. Bardzo miła odmiana od wszechobecnej w innych pracach tego typu dominacji pozycji anglojęzycznych. Te również znalazły się w spisie źródeł, ale nie stanowią większości. Tym większy szacunek dla autora.