Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niepokojąca wizja przyszłości." „Czym kiedyś był dom, samochód i telefon mobilny, tym stał się teraz robot domowy. Najlepiej wielozadaniowy – stróż, niańka, gospodyni i odkurzacz w jednym, oraz jak kto chciał towarzysz do konwersacji”. Rozwój technologiczny towarzyszy ludzkości niemal od zawsze. Człowiek ciągle chce wymyślać nowe rzeczy, ułatwiać sobie pracę i zdobywać coraz to nowe możliwości. Widzimy to szczególnie mocno w ostatnich latach. To, co jeszcze na początku XX wieku wydawało się niemożliwe, obecnie jest standardem. Wszyscy korzystamy z telefonów komórkowych, internetu, samochodów i wielu wielu innych urządzeń. Obecnie coraz częściej słyszymy o robotach, które mają pomagać ludziom w pracy, bądź ich w tej pracy zastępować. Czy zatem za kilkadziesiąt lat robot będzie kolejnym sprzętem w gospodarstwie domowym? Jak może wyglądać świat z inteligentnymi robotami? Czy będą one jedynie służyć ludziom, czy z nimi konkurować? Właśnie taką tematykę porusza w swojej powieści pod tytułem „Ludzie kontra roboty” Marek Stępień. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Rideró. Autor z wykształcenia jest geografem i informatykiem, a w swojej książce przedstawił niepokojącą wizję świata z przyszłości. Akcja powieści rozpoczyna się w momencie, gdy robot Hans atakuje fizycznie swojego właściciela i ucieka z domu. Hans postanowił, że ucieknie z Niemiec do Polski, która ma być rajem dla robotów. Świat w powieści jest bowiem światem zarówno ludzi, jak i robotów. Te drugie nie tylko służą ludziom, wykonując dla nich wszelkie prace. Jako obdarzone inteligencją wielokrotnie nad ludźmi górują, co prowadzi do wielu napięć i konfliktów. Hans wykorzystuje swoje umiejętności i przyjeżdża do Krakowa. Szybko okazuje się jednak, że nawet w Polsce robot może popaść w tarapaty. Hans zostaje napadnięty i pobity. Na całe szczęście z pomocą przychodzi mu Konrad. Mężczyzna zaprasza robota pod swój dach i pozwala mu ze sobą zamieszkać. Między człowiekiem a robotem powoli rodzi się przyjaźń. Na kanwie fabuły autor przybliża wszelkie napięcia nowego świata, w którym ludzie i roboty żyją obok siebie. Te ostatnie mają przewagę – nie muszą się uczyć, aby być mądre. Nie muszą jeść i praktycznie nie muszą odpoczywać. Nie odczuwają zmęczenia, nie bolą ich oczy, nie chorują – chyba że na jakiegoś komputerowego wirusa. Gdy pracują w jednej firmie z ludźmi, szybko zdobywają nad nimi przewagę. Aby im dorównać człowiek decyduje się na drastyczne działania – choćby na operację oczu, które zostają tak zastąpione, aby nie męczyły się pracą przed komputerem. Wyścig szczurów w firmach wkracza w nową fazę. Stres dotyka zarówno ludzi jak i roboty. Co więcej, niektórzy ludzie zaczynają pożądać swoich robotów kobiet. Rodzi to napięcia i prowadzi do nieoczekiwanych wydarzeń. Już sam tytuł książki zdradza nam jej wymowę. W świecie wymyślonym przez autora zamiast pokojowej koegzystencji jest nieustanna rywalizacja i wyścig. Ludzie muszą wspiąć się na wyżyny swoich umiejętności, aby dorównać robotom. Często i tak okazuje się to niemożliwe. Jeśli chodzi o warstwę literacką książce przydałaby się jeszcze korekta językowa. Składnia niektórych zdań pozostawia wiele do życzenia. Niedopracowana jest także interpunkcja, a w tekście pojawiają się literówki. Osobiście przyznam uczciwie, że nie lubię powieści fantastycznych. Jednak Marek Stępień stworzył niepokojącą wizję świata, która każe zastanowić się nam czy potęp techniczny może być nieograniczony? Czy człowiek w swej niepohamowanej wizji rozwoju może przekroczyć czerwoną linię, po której nie ma już odwrotu? Wszak w powieści roboty de facto są produkowane przez inne roboty. „Ludzie konta roboty” to ciekawa wizja przyszłości, w której zostaje zachwiana wyjątkowa pozycja człowieka. Jest to pozycja warta naszej uwagi. Czyż bowiem nasi rodzicie przewidzieli pojawienie się telefonów komórkowych, inteligentnych zegarków i innych technicznych cudów? Niewątpliwą zaletą powieści jest skłonienie czytelnika do refleksji. Autor pokusił się także o ewentualny status prawny robotów, co jest bardzo ciekawe i zwróciło moją uwagę. Polecam. Wojciech Sobański