Graham Mitchell

Średniak, lecz zdatny do czytania. Jedna z tych pozycji, które kiedyś trafiły do mojej biblioteczki i jakoś nie mogłem przez dlugi czas zabrać się za jej przeczytanie. Pierwszy tom trylogii, niestety jako jedyny wydany w Polsce, ale spokojnie, pomimo kilku luźnych wątków, daje radę jako osobna całość. Generalnie, powieść dość nierówna i ma momenty które mocno mnie męczyły. Szczególnie początek strasznie się dłużył, i w ogóle wywoływał we mnie poczucie, że trafiłem na płytkawą powieść YA. Naszczęście, jakoś w połowie, akcja się rozkręca i były nawet takie chwile kiedy faktycznie było wczucie, ale to sporadycznie. Większość ksiażki jest po prostu ok. Głupotki też się trafiły. Coś w stylu: król wielkiego mocarstwa sam ustawia w ogrodzie jakąś statuę, którą otrzymał od władcy innego kraju. Ten inny władca odwiedza niedługo króla, i to taki ruch żeby się podlizać... No to gdzie on to trzymał wcześniej? W garażu? Ma różne zestawy, który wyciąga w odwiedziny kolegów króli, dla każdego inny? I montuje to ogrodzie sam? Trochę facepalmowania było ;) Fabuła o raczej znajomych ramach: światu grozi zło, tymczasem młody nieśmiały chłopak wyrusza w wyprawę. Sprawy okazują się powiązane i reszty można się domyślić. Bohaterowie niezbyt skomplikowani, ale dający się polubić. Jest Główny Bohater, którego rolą jest bycie mało pewnym siebie ale w końcu odkrycie wewnętrznej siły. Jest Dziewczyna Bohatera, której rolą jest bycie dziewczyną (serio, kobiety są tu potraktowane mocno szablonowo). Jest też Mentor Bohatera i Przyjaciel Bohatera. Wiadomo, cała drużyna :P Świat ciekawy, choć mało opisany. Jedyny powód który ewentualnie skusilby mnie do sięgnięcia po kolejne tomy. Mam słabość do motywu odradzającego się po jakimś wielkim kataklizmie świata i prostych społeczeństw żyjących w ruinach super zaawansowanej cywilizacji. Myślę, że jest to pozycja w sam raz dla młodszedo czytelnika, który nie ma zbyt wygorowanych oczekiwan. Ja sam, pewnie mocno jarałbym się, gdybym czytał to w wieku 15 - 16 lat. Teraz kiedy już jestem stary xD raczej wolę bardziej ambitne powieści. Choć to też nie znaczy, że jest coś złego, w tym żeby się od czasu do czasu "odmóżdżyć" :) Wystawiam pięć zadzierających nosek dziewcząt rozzłoszczonych zachowaniem chłopców na dziesięć.