Polska pisarka i publicystka.

Urodzona na Podolu, odebrała gruntowne wykształcenie: najpierw na Wydziale Literatury na krakowskich Wyższych Kursach dla Kobiet, następnie na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1907–1911). W czasie I wojny światowej przebywała w Rosji, gdzie w 1918 roku zawarła związek małżeński z Janem Parandowskim, zakończony rozwodem w 1924 roku. Była delegatką na zjazd Związku Zawodowego Literatów Polskich 4 lutego 1922 w Warszawie. W 1924 roku opuściła Polskę i wyjechała do Paryża, aktywnie uczestnicząc w życiu tamtejszej Polonii i działające we francuskim towarzystwie Les Amis de la Pologne.

W pierwszych dniach września 1939 r. przyjechała do Warszawy. Podczas okupacji hitlerowskiej pisała do prasy konspiracyjnej oraz w swoim mieszkaniu przy ul. Lipowej udzielała schronienia Żydom, m.in. ukrywając oficerów pochodzenia żydowskiego. Transportowała również leki do warszawskiego getta. U schyłku życia opracowała nie wydane dotąd "Notatki pamiętnikarskie", znajdujące się w zasobach Archiwum Akt Nowych i Biblioteki Narodowej w Warszawie. Tekst ten jest ważnym źródłem danych o życiu społeczeństwa polskiego pod okupacją hitlerowską, który zawiera opis istotnych faktów z biografii jego autorki. Zmarła 3 sierpnia 1944 r. na skutek ran odniesionych pierwszego dnia powstania warszawskiego.