Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest świetnie przemyślana i zawiera dobre teksty. Wszystkie są wciągające i interesujące (nawet te które myślałem że nie będą),w związku z czym pozycję czyta się bardzo szybko. W sumie po raz pierwszy zdałem sobie sprawę z tego że mogłem przeczytać książkę za szybko i powinienem powrócić do co istotniejszych artykułów. Teksty zawierają zarówno opisy przypadków pracy z pacjentami, jak i bardziej teoretyczne rozważania o społeczeństwach i procesach. Mamy ogólne rozważania w oparciu o przemyślenie zależności między oświeceniem a psychoanalizą, pytanie czy można przepracować holocaust, analizę skrajnie prawicowego populizmu w Niemczech, Polsce (jest psychoanalityczna analiza "Nowego autorytaryzmu" Gduli i mieszkańców Miastka),czy Litwie, pytanie o możliwość pozostania neutralnym jako psychoanalityk w emocjonalnej, politycznej rzeczywistości. Dużym plusem było dla mnie to że autorzy pochodzili z różnych krajów (Polska, Niemcy, Litwa, Rosja) i przedstawili jak proces odradzania się totalitaryzmu czy zmagań z Zagładą wygląda u nich, w różnych środowiskach. Pokazane są zarówno indywidualne emocje, jak i te grupowe. Widzimy jak powrót wypartego wygląda z perspektywy psychoanalitycznej. Jednocześnie język jest jasny, nie ma problemu ze zrozumieniem książki. Momentami tylko miałem wrażenie że niektóre z wniosków nie są odkrywcze i tego rodzaju rzeczy już powiedziano, ale myślę że wszystkie mogą być pomocne jako podstawa do dalszych badań czy terapii. W każdym razie zadane w książce pytania wydają się być odpowiednie i sięgają istoty rzeczy. Więc chyba to co mógłbym zalecić to powrócić do interesujących nas tekstów raz jeszcze po przeczytaniu książki, by pełniej zrozumieć ich wymowę.