Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka trzyma poziom z poprzedniej części. Tutaj bardziej skupiamy się jak śmierć najpierw Isaaca zmienia Cade’a a później kolejne tylko dokładają więcej jego frustracji i chęci zemsty. Indy trzymała się, nie próbowała na siłę wyciągnąć go z żałoby. Żałuję jednak, że autorka skupiła się tylko na tej dwójce. Nie pokazali jak śmierć poszczególnych członków i Mirabelli wpłynęła na resztę. Może tylko Jacoba. Wszystko było skupione na Cadzie i jego bezsilności. W zasadzie nie wiedział jak szukać jakiegoś zalążka i wydawał się być bardzo zagubiony. Dopiero Indy przypadkowo poczytała o Talii i zaczęła się domyślać. Mocno współczułam dziewczynie po opowieści Cade’a a jeszcze bardziej po odczytaniu jej pamiętnika. To nie było miłe. Mogła być totalnie zakochana, ale to jak potraktował ją Isacc nie zwalałabym tylko na młody wiek. W końcu już jako dorosły, z dzieckiem i żoną, chciał wpakować się w interes z narkotykami. Ja sama nie domyślałam się, kto za tym siedzi. Początkowo myślałam, że to zemsta za to, że interes narkotykowy nie wypalił po tym jak Cade tego zabronił. Ale im dalej, im więcej śmierci innych członków, tym bardziej wydawało się to osobistą śmiercią. Zastanawiam się czemu klub wcześniej nie podjął przyjrzenia się innym członkom? Zwłaszcza tym z wojskowym doświadczeniem? No ale to nie ja pisałam tą książkę. Koniec końców Indy przetrwała oddalenie Cede’a, oraz nie pozwoliła się odesłać (to zachowanie Cade’a z jedną z dziewczyn poniżej poziomu i takie typowe dla tych „prawdziwych” mężczyzn..blee). Dodatkowo kazała sobie wyjaśnić cała sytuację z Talią. Brawo! Szkoda, że i tak popełniła błąd i dała się porwać. Na szczęście nie wiem czemu porywacze w książkach lubią sobie rozmawiać, więc był czas, żeby Cade przyjechał i prawie dokonał zemsty. Książka wciągająca, z kilkoma wpadkami. Cade nie jest moim typem, ale muszę przyznać, że Indy nie denerwowała mnie jak większość „starych” w tego typu książkach MC.