Torsten Passie

Książka mnie bardzo rozczarowała. Temat substancji psychoaktywnych uważam za bardzo ważny, a stworzenie z niego tematu tabu w przestrzeni publicznej za patologię, zwłaszcza biorąc pod uwagę świadectwa osób dla których doświadczenia z tego typu substancjami były przełomowymi wydarzeniami w życiu, a także ze względu na możliwości zastosowania terapeutycznego wielu substancji określanych zbiorowo (co jest ciężkim absurdem) jako "narkotyki". W związku z powyższym z żalem muszę odnotować, że omawiana książka stanowi zlepek akapitów, które nie mają jasnej struktury i które nie układają się w spójną książkę. Pierwsze 100 stron stanowi opis różnego rodzaju grup terapeutycznych, działających przed zdelegalizowaniem MDMA. Wszystko to sprawia wrażenie skopiowanych artykułów z Wikipedii, które dotyczą podobnych treści, a więc zawierają mnóstwo powtórzeń i nie stanowią wartości dodanej dla czytelnika. Druga część jest ciekawsza, bo skupia się bardziej na terapii i doświadczeniach pacjentów, ale również sporo tu mankamentów. Przede wszystkim autorowi brakuje naukowego rygoru w pisaniu (przypisów, krytycznej oceny podawanych faktów i badań, które często są jednostkowymi, subiektywnymi doświadczeniami, a nie ustrukturyzowanymi badaniami klinicznymi). Mnóstwo jest powtórzeń. Największy plus książki to cytaty z doświadczeń uczestników terapii opartej na MDMA. Pozwalają one w największym stopniu zrozumieć terapeutyczny potencjał substancji i przybliżają jej działanie. Te fragmenty książki czytało się z przyjemnością. Podsumowując: temat zasługuje na lepsze opracowanie dostępne w języku polskim.