Kazimierz Kloskowski – polski duchowny, filozof. Urodził się 20 sierpnia 1953 r. w Gdańsku. Po ukończeniu nauki w VI Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku wstąpił do Biskupiego Seminarium Duchownego w Gdańsku-Oliwie. Święcenia kapłańskie przyjął 18 grudnia 1977 r. Uzyskał magisterium z teologii za pracę Nauka o Logosie w dziełach Filona z Aleksandrii i w hymnie Prologu Czwartej Ewangelii, napisaną pod kierunkiem ks. dr. Grzegorza Gólskiego CM. W latach 1978–1981 studiował na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (dziś Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego). Dyplom magistra filozofii (specjalność: filozofia przyrody) uzyskał w 1981 r. na podstawie pracy Koncepcja abiogenezy w pracach Reinharda W. Kapłana, a stopień doktora filozofii w 1984 r. na podstawie rozprawy Rola przypadku w genezie życia. Obie prace zostały przygotowane pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Szczepana W. Ślagi. 6 grudnia 1990 r. Rada Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej ATK na podstawie dorobku naukowego oraz książki Zagadnienie determinizmu ewolucyjnego. Studium biofilozoficzne nadała mu stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych (specjalność: filozofia przyrody),zatwierdzony przez Centralną Komisję Stopni Naukowych 30 września 1991 r. 30 marca 1995 r. został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego ATK. W 1997 r., w wieku zaledwie 43 lat, otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. Od 1985 r. pracował na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej ATK w ramach prac zleconych, a od 1987 jako adiunkt. W latach 1987-1991 był sekretarzem Rady Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej ATK. Od 1992 r. był kierownikiem Katedry Historii i Filozofii Nauki i opiekunem Koła Naukowego Studentów Filozofii Przyrody, a od 1996 r. kierownikiem Katedry Filozofii Przyrody. W latach 1993–1996 pełnił funkcję prodziekana Wydziału, a od 1996 r. prorektora ATK/UKSW. Od 1992 r. był członkiem Polskiego Towarzystwa Filozoficznego i Towarzystwa Naukowego KUL, a od 1996 r. Komitetu Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej PAN. Był także członkiem Komisji Nauki i Wiary Episkopatu Polski, Polskiego Komitetu Bioetycznego przy UNESCO (od 1996),International Society of Phenomenology and Science of Life (od 1997). Poza pracą na ATK wykładał od 1983 r. w Gdańskim Seminarium Duchownym. Od 1992 r. prowadził cykliczne wykłady w Mazurskiej Wszechnicy Nauczycielskiej w Olecku, a od 1987 r. w Gdańskim Instytucie Teologicznym – filii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1993 r. wykładał w Pomezańskim Kolegium Teologii i Wyższym Seminarium Duchownym w Elblągu, a od 1994 r. na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Krakowie. W latach 1984–1991 pełnił funkcję redaktora naczelnego i technicznego „Miesięcznika Diecezjalnego Gdańskiego”. Od 1983 r. należał do zespołu redakcyjnego „Studiów Gdańskich”, a od 1992 r. do redakcji czasopisma naukowego „Studia Philosophiae Christianae”. W 1996 r. został wybrany na stanowisko zastępcy redaktora naczelnego „Studia Philosophiae Christianae” oraz na współredaktora serii „Z zagadnień filozofii przyrodoznawstwa i filozofii przyrody”. Kazimierz Kloskowski zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 13 października 1999 roku. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku-Wrzeszczu.

Dorobek naukowo-badawczy Kazimierza Kloskowskiego koncentruje się na zagadnieniach z pogranicza biologii, filozofii biologii, biofilozofii, genetyki i bioetyki. W szczególności zajmował się: 1) analizami epistemologiczno-metodologicznymi teorii abiogenezy; 2) różnymi aspektami zagadnienia determinizmu abiogenezy i procesów ewolucyjnych (rolą przypadku, problemem celowości i stochastyczności),a także problemem istoty życia; 3) analizami metodologicznymi możliwości powiązania ewolucji i kreacji, ewolucjonizmu i kreacjonizmu; 4) problematyką genetyki, biologii molekularnej i bioetyki związaną z inżynierią genetyczną (manipulacjami genetycznymi).

Kazimierz Kloskowski jest autorem kilku publikacji książkowych oraz blisko stu artykułów naukowych. Jego publikacje zawierają oryginalne podejścia do podejmowanych zagadnień. Dzięki koncepcji autodeterminizmu ewolucyjnego wzbogacił wiedzę o syntetycznej teorii ewolucji, a także umożliwił ujęcie w nowym świetle problematyki czynników i mechanizmów ewolucji oraz natury życia. Dokonał metodologicznych analiz możliwości powiązania problematyki ewolucji i kreacji, tworząc polski model dialogu między kreacjonizmem a ewolucjonizmem. Do jego najważniejszych publikacji należy zaliczyć: Zagadnienie determinizmu ewolucyjnego. Studium biofilozoficzne, Gdańsk 1990; Między ewolucją a kreacją, Warszawa 1994; On the Problems of the Purposefulness of Biological Evolution, „Theoria et Historia Scientiarum” 4(1994),s. 51-66; Bioetyczne aspekty inżynierii genetycznej. Wybrane problemy, Warszawa 1995; Genetic engineering – a technique of the future, is it a threat or a hope?, „Dialogue and Universalism” 6(1996),nr 8–9, s. 115–125; Filozofia ewolucji i filozofia stwarzania, t. I: Między ewolucją a stwarzaniem, t. II: Pogodzone bliźniaki. Rzecz o ewolucji i kreacji, Warszawa 1999; Is the essence of life a natural or philosophical problem?, “Analecta Husserliana” 59(1999),s. 265–275.