Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kupiłam ją na jednych z wrocławskich targów książki. Co tu dużo mówić przyciągnęła mnie jej okładka oraz narracja. Nie wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać. Nie było opisu o czym opowiada. Postaram się więc zacząć od tego z czym mamy do czynienia. Mianowicie akcja książki zaczyna się jeszcze przed I wojną światową, gdzie poznajemy zakochanych w sobie Marię i Józefa. Niestety z wojną jak to z wojną - wywraca wszystko do góry nogami. Fabuła rozrasta się zatem o bohaterów, których spotykają. Także oni stają się równoważnymi postaciami. Akcja toczy się nieprzerwanie do roku 2004, kiedy Polska wstępuje do Unii Europejskiej. Na szczególną uwagę, zasługuje moim zdaniem sposób narracji tejże książki. Roździały są niezwykle krótkie. Pisane w specyficzny sposób. Z jednej strony mamy wrażenie, że dotykamy tylko suchych faktów z życia bohaterów czytając o zawiłych historiach ich losów. Z drugiej czujemy co nimi targa. Tak jakby książka ta dotykała tylko wierzchniej warstwy, jednocześnie będąc bardzo dogłębną. Powiedziałabym także, że narracja i język są wręcz poetyckie. Jak napisałam jest bardzo dobrze napisana. Skąd zatem moja niezbyt wysoka ocena i 6 gwiazdek? No cóż... muszę przyznać, że nie potrafiłam polubić przedstawionych bohaterów. Większość z nich cechowała rozpusta. Bardzo szybko ulegali namiętnościom i zdradom. Ich podejście do życia jest dla mnie zwyczajnie obce. Jedna z gałęzi rodzinnych bohaterów przez tajemnice i kłamstwa okazała się być tak zawiła, że bez rozrysowania na kartce ciężko było sobie poukładać w głowie, kto z kim ma dziecko. A wszystko w obrębie jednej rodziny. Muszę przyznać, że głowa parowała. Ocena za sam sposób poprowadzenia książki to mocne 9. Obniżyłam ocenę do 6 jednak za bohaterów i podejście do życia, którego nie jestem w stanie zrozumieć. Żadne z nich nie zdołało wzbudzić we mnie sympatii. Mój ogólny odbiór jest jednak pozytywny. Książka pana Rudowskiego wzbudziła we mnie różne emocje. A oto chyba chodzi w literaturze, czyż nie?