Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Właściwie nie wiem, czy jest sens pisać jakieś komplementy na temat książki, skoro uczynili to Hen, Rylski, czy Myśliwski. Być może moja laurka poświadczy jedynie, że takie "babskie" pisanie wzbudza ciepłą reakcję także wśród prostego ludu, a nie tylko wśród panteonu polskich literatów. Przede wszystkim pamiętniki to historia kobiety niezwykłej na tle mało wdzięcznej ówczesnej ciągną cej się latami codzienności. Był to m.in, okres I wojny światowej, która w tamtym rejonie działa się nie tylko na stronach książek historycznych. Tam naprawdę się zabijano. Matka zespołu do piłki ręcznej, czyli siódemki dzieci (poza tym dwoje dosyć wcześnie zmarło ). Poza wychowywaniem dzieci była kobietą mnóstwa pasji, o których dzisiejsze feministki mogą tylko pomarzyć. Pierwszy tom (są w sumie trzy) to okres, kiedy mieszkali w Brzeznej, na Nowosądecczyźnie. Pomimo tego, że część pamiętników spłonęła i były po jakimś czasie odtwarzane z pamięci, to ich autentyzm bije właściwie z każdej strony tej pięknej i mądrej książki. Arcydzieło.