Co napisał(-a) Agnieszka Podmokła?

Zobacz ostatnio wydane książki autora: Pustka

Szukasz cytatów z książek Agnieszka Podmokła?

Cytaty z książek autora Agnieszka Podmokła

Agnieszka Podmokła

6,4/10

Agnieszka Podmokła – z wykształcenia i powołania pracownik socjalny. Humanistka, pokojowo nastawiona do ludzi, w których szuka piękna, dobra i nieodpartego poczucia humoru. Sztukę pisania traktuje jako furtkę do innej rzeczywistości, uwalniającą emocje, uczucia, tajemnice i pragnienia. Pisze głównie wiersze.

Wszystkie
Książki
Czasopisma

Sortuj od:

2019

Pustka

Agnieszka Podmokła

6,4 z 10 ocen

20 czytelników 0 opinii

2019

Dodaj na półkę

Popularne cytaty autora

Cytat dnia

Zdrowi ludzie nigdy nie zrozumieją piekła choroby. Być może dlatego depresja tak często kojarzy się z egoizmem i lenistwem. Jest to jedna z ...

Zdrowi ludzie nigdy nie zrozumieją piekła choroby. Być może dlatego depresja tak często kojarzy się z egoizmem i lenistwem. Jest to jedna z chorób trudna do zrozumienia przez otoczenie. Człowiek w chorobie nie dostrzega nic poza swoim egzystencjalnym bólem, który całkowicie go absorbuje. Atak choroby przychodzącej nagle, nieoczekiwanie, nawracajacej i przewlekłej odbiera nadzieje oraz chęć życia. Prawdę mówiąc czasami ciężko być przeziebionym, gdy mieszka się samemu i nie ma kto zaparzyć i podać cieplej herbaty, wykupić leków, zaopiekować się, przykryć kocem. Bezradność to drugie imię choroby. Co zrobić, gdy to "przeziebienie" trwa kilka tygodni? Kilka miesięcy? Kilka lat?

Agnieszka Podmokła, Pustka

4 osoby to lubią

Depresja to nieustający, zwielokrotniony dzień świra. Człowiek grzęźnie w piekle codzienności i rutyny, nie czując nic prócz pustki, żalu, r...
Depresja to nieustający, zwielokrotniony dzień świra. Człowiek grzęźnie w piekle codzienności i rutyny, nie czując nic prócz pustki, żalu, rozgoryczenia. W ciągłym zabieganiu, hałasie i anonimowości miasta nikt nie słyszy twojego cichego krzyku rozpaczy. Jesteś sam.Przeraźliwie sam.
Agnieszka Podmokła , Pustka
3 osoby to lubią
Nawet wąskie łóżko staje się przepaścią, gdy dwoje śpiących ze sobą ludzi jest sobie obojętnych. Człowiek odczuwa największy rodzaj tęsknoty...
Nawet wąskie łóżko staje się przepaścią, gdy dwoje śpiących ze sobą ludzi jest sobie obojętnych. Człowiek odczuwa największy rodzaj tęsknoty, kiedy leży w łóżku z drugą, bliską, ukochaną osobą, ale nawet przez ułamek sekundy jej nie dotyka.Kiedy chciałby krzyczeć, ale jedynie milczy, wykrzywiając z bólu usta. Kiedy czuje w sobie taki żal i smutek, że nie pozwala mówić. Każde pomieszczenie staje się za duże, gdy brakuje w nim miłości, bliskości i zrozumienia.
Agnieszka Podmokła , Pustka
2 osoby to lubią